ธรรมะเพื่อประช: การใช้ถ้อยคำที่ไพเราะ : หน้า 480/584

ธรรมะเพื่อประช โคนันทิวิสาล ៤៧៩ ที่เต็มไปด้วยทราย กรวดและหินให้ติดกัน ดังเช่นคราวก่อน เมื่อสัญญาณดังขึ้น พราหมณ์ลูบหลังโคนันทิวิสาล พลางพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “โคผู้เจริญ พ่อจงลากไปเถอะ โคผู้เจริญ พ่อจงลากไป” โคนันทิวิสาลได้ลากเกวียนทั้ง ๑๐๐ เล่ม ที่ผูกติดกัน ให้เคลื่อนที่ไปได้ เศรษฐีเห็นดังนั้น จึงมอบทรัพย์ ๒,๐๐๐ กหาปณะ ให้แก่พราหมณ์ แม้พวกชาวบ้านต่างชื่นชม พากันให้ทรัพย์แก่โคนันทิวิสาลเป็นอันมาก ทรัพย์ทั้งหมดนั้น ก็ได้ตกเป็นของพราหมณ์ จะเห็นได้ว่า การกล่าววาจาทุพภาษิต เช่น ค่าหยาบ คําด่านั้น ไม่มีเลย เหมือนที่พราหมณ์พูดกับโคนันทิวิสาล ใน การเดิมพันครั้งแรก ทำให้ต้องเสียทรัพย์แก่เศรษฐีและอับอาย ขายหน้า แต่ครั้นพราหมณ์กล่าวถ้อยคำที่ไพเราะเสนาะหู และ เสริมสร้างกำลังใจให้แก่กัน ก็สามารถกู้ชื่อเสียงกลับคืนมาได้ และยังได้ทรัพย์สินอีกมากมาย เพราะคำพูดที่ไพเราะนั้นมีฤทธิ์ มีอานุภาพ จะทำให้ผู้ฟังสบายใจและเกิดกำลังใจ ที่จะทำงานให้ บรรลุเป้าหมาย เพราะฉะนั้น เราจึงควรกล่าวแต่ถ้อยคำที่ไพเราะ เป็น คําพูดที่กลั่นออกมาจากใจที่ใสสะอาด และเป็นค่าจริง เป็น คำพูดที่ก่อให้เกิดประโยชน์ เกิดผลดี ทั้งแก่ผู้พูดและผู้ฟัง