สารธรรมของชีวิต : หน้า 77/584

Bะเพื่อประช สารธรรม ของชีวิต ๗๖ ในขณะนั้นเอง เมื่อทีฆนขปริพาชกได้บรรลุเป็นพระโสดาบันแล้ว ท่านได้กราบทูลชื่นชมพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า “ภาษิตของพระองค์ แจ่มแจ้งนัก เปรียบเสมือนบุคคลหงายของที่คว่ำ เปิดของที่ปิด บอกทางให้แก่คนหลงทาง หรือตามประทีปในที่มืด ด้วยคิดว่า ผู้มีจักษุจักเห็นรูป ฉันใด พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงประกาศธรรม โดยอเนกปริยาย ฉันนั้น” จากนั้นท่านประกาศตนเป็นพุทธ มามกะว่า “นับตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ข้าพระองค์ขอถึงพระพุทธเจ้า พระธรรม และพระสงฆ์ ว่าเป็นสรณะ ขอพระพุทธองค์จงจำ ข้าพระองค์ว่าเป็นอุบาสก ผู้ถึงสรณะไปตลอดชีวิต” เราจะเห็นว่า ยังมีหมู่สัตว์อีกมากมายที่หลงยึดมั่น ถือมั่น ในเรื่องที่ไม่เป็นสาระว่าเป็นสาระ มีการยึดถือความเห็นที่ผิดๆ แทนที่จะเป็นเหตุให้ยกตนขึ้นสู่สวรรค์นิพพาน กลับเป็นเหตุให้ จมดิ่งลงสู่อบายภูมิ บางคนยึดถือว่าสิ่งใดๆ ที่ทําในโลกนี้ ไม่ว่า จะเป็นเรื่องที่ดี หรือไม่ดีก็ตาม ล้วนขาดสูญหมด เมื่อเข้าใจผิด อย่างนี้ ทำให้คิดอยากฆ่าสัตว์ อยากลักขโมย ทำไปโดยไม่เกรง กลัวต่อผลของบาป บางท่านเป็นประเภท สัสสตทิฏฐิ มีความ เห็นว่า โลกนี้เที่ยง ถ้าชาตินี้เป็นคนจน ชาติหน้าก็ต้องจนต่อไป แต่ในทางพระพุทธศาสนาสอนให้เชื่อในกฎแห่งกรรม เรา