ธรรมะเพื่อประช: รู้เท่าไม่ถึงการณ์ (๒) : หน้า 243/584

ธรรมะเพื่อประช รู้เท่าไม่ถึงการณ์ (๒) ๒๔๒ ผู้รู้ทั้งหลายต่างอนุโมทนา กิตติศัพท์ชื่อเสียงอันดีงาม ย่อมเป็น ที่รู้จักของมนุษย์และเทวดาทั้งหลาย เมื่อละจากโลกนี้ ย่อมไป สบาย มีสุคติโลกสวรรค์เป็นที่พักกลางทาง เมื่อถึงเวลาจะกลับ ลงมา สร้างบารมีใหม่ เหมือนเนยใสที่บุคคลเทลงไปในน้ำ ย่อม ไม่จมน้ำ มีแต่จะลอยขึ้นมาเหนือน้ำ ฉันใด ผู้สั่งสมบุญไว้ดีแล้ว ย่อมไม่จมลงไปสู่อบาย ฉันนั้น *สำหรับตอนนี้จะได้ติดตามเรื่องราวของผู้ที่ทำทั้ง บุญและบาป ต่อจากตอนที่แล้วว่าชายหนุ่มผู้มีภรรยาสวย ถูก พระราชากลั่นแกล้ง รับสั่งให้ไปนำดินสีอรุณ และดอกบัวแดง กลับมาให้ทันก่อนพระอาทิตย์ตกดิน เขารีบออกเดินทางตั้งแต่ เช้าตรู่ เมื่อไปถึงสระโบกขรณี อมนุษย์ที่รักษาสระโบกขรณีเห็น เขาแล้วเกิดความกรุณาแปลงเป็นมนุษย์เข้าไปหา เมื่อทราบ เรื่องราวของชายหนุ่ม จึงอนุญาตให้เขาน่าดินสีอรุณและ ดอกบัวแดงไปได้ตามชอบใจ เมื่อได้สิ่งที่ต้องการแล้ว เขารีบเดินทางกลับทันที จนมา ถึงประตูเมืองตั้งแต่ยังไม่สิ้นแสงตะวัน แต่เข้าเมืองไม่ได้ เพราะ ทหารปิดประตูเมืองก่อนเวลา เมื่อเข้าเมืองไม่ได้ จึงเดินวนเวียน ไปมาด้วยความกระวนกระวายใจ ขณะนั้นเองเขาเหลือบไปเห็น *มก. อัมพสักขรเปตวัตถุ เล่ม ๔๙ หน้า ๔๖๘