ข้อความต้นฉบับในหน้า
Bะเพื่อประช
ผลแห่งอริ ย ว า จ า
៤៩២
การจะไปสู่อายตนนิพพานได้นั้นต้องเป็นผู้ที่มีบุญมหาศาล
รักในการสั่งสมบุญอยู่เป็นนิตย์ พบเห็นสิ่งใดก็ตาม สามารถที่
จะเปลี่ยนสิ่งนั้นให้เป็นโอกาสแห่งการสร้างบุญบารมีได้ทุกเมื่อ
และให้คิดเสมอว่า จะใช้วันเวลาทุกอนุวินาทีให้มีคุณค่าสูงสุด
เพราะรู้ว่าชีวิตของสรรพสัตว์ทั้งหลาย เปรียบเสมือนผู้กำลัง
เดินทางไกล ในทางที่ทุรกันดารเต็มไปด้วยเพลิงกิเลส คือ ราคะ
โทสะ โมหะ จำเป็นที่จะต้องมีเสบียง คือ บุญ ติดตัวไปเพื่อ
อ้านวยความสะดวก ในการเดินทางไปสู่จุดหมายปลายทาง
ดังนั้นนักสร้างบารมีที่ดี ย่อมเปลี่ยนวิกฤติให้เป็นโอกาส เปลี่ยน
จากบาปมาเป็นบุญเป็นบารมีให้เพิ่มพูนขึ้นไปอีก แม้อยู่ในที่ร้อน
ก็ไม่ร้อนใจ อยู่ในที่เย็นก็ยิ่งมีความเย็นกายเย็นใจ เย็นด้วยกุศล
ผลบุญที่สามารถต้านทานความร้อนแรงของกิเลสอาสวะได้ ผู้ที่
จะมีใจสงบเยือกเย็นอย่างนี้ ต้องมีใจอยู่ในบุญ ใจใสสะอาดบริสุทธิ์
หยุดนิ่งไปในกลางพระรัตนตรัย ตรงศูนย์กลางกายฐานที่ ๗
เมื่อทำได้อย่างนี้ ชีวิตจะเหมือนจุดเย็นท่ามกลางเตาหลอม
มีชีวิตที่อยู่เป็นสุขตลอดเวลา
มีวาระธรรมภาษิต ที่พระวังคีสเถระกล่าวไว้ว่า
“คําสัตย์แล เป็นวาจาไม่ตาย นั่นเป็นธรรมเก่า สัตบุรุษ
ทั้งหลาย ย่อมตั้งมั่นในคำสัตย์ ที่เป็นอรรถ เป็นธรรม”