ธรรมะเพื่อประช : หน้า 471/584

ธรรมะเพื่อประช วจีกรรม นำสู่นิพพาน ๔๗๐ มหาชนแวดล้อมบูชา เราได้ไปเข้าเฝ้าพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้ปราศจากธุลีกิเลส ซึ่งกำลังแสดงพระธรรมเทศนา เราได้สดับ พระดำรัสอันงามของพระองค์ อันปราศจากมลทิน เราไม่ได้ยิน พระดำรัสที่ไร้ประโยชน์ของพระมุนี คือคำที่ชักนำไปผิด ทรงมี พระวาจาเป็นหนึ่ง ทรงกล่าวถูกทาง เราจึงออกบวช ใช้เวลาไม่นานนักก็เป็นผู้แกล้วกล้าใน ธรรมทุกอย่าง ได้รับสมมุติให้เป็นเจ้าแห่งหมู่คณะ เป็นผู้ฉลาด ในพระพุทธพจน์อันละเอียด เราได้ร้อยกรองคาถา ๔ คาถา ซึ่ง มีพยัญชนะสละสลวย ชมเชยพระสัมมาสัมพุทธเจ้าผู้เลิศ ใน โลกทั้งสาม พระพุทธองค์ทรงพระเมตตาแสดงธรรมโปรดสัตว์ ทุกวัน ทรงเป็นผู้ปราศจากความกำหนัด มีความเพียรมาก ทรง อยู่ในสงสารแต่ไม่ทรงติดข้อง เพราะอาศัยพระมหากรุณา จึง ไม่ปรารถนาจะนิพพานโดยพลัน พระมุนีเจ้าผู้ประเสริฐ จึงได้ ชื่อว่าทรงประกอบด้วยพระมหากรุณาธิคุณอันยิ่ง เพราะเหตุนั้น หมู่สัตว์ที่ได้รับความอนุเคราะห์จึงไม่ตก อยู่ในอำนาจกิเลส มีสัมปชัญญะ เพราะประกอบด้วยสติ ไม่ ประมาทในอกุศลธรรม อันนอนเนื่องอยู่ในขันธสันดาน เผาธุลี กิเลสด้วยไฟ คือ ญาณอันบริสุทธิ์ บุคคลผู้เลิศเช่นนี้ไม่เคยมีเลย ผู้ใดเป็นที่เคารพบูชาของโลกสาม เป็นผู้เลิศในโลกและเป็น