ธรรมะเพื่อประชาชน: การให้และความหมายของบุญในชีวิต : หน้า 209/584

ธรรมะเพื่อประช จน ข้ามภพ รวยข้ามชาติ (๓) ២០៨ ธรรมดาของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงอนุเคราะห์ชน ทุกชั้น ด้วยพระมหากรุณาธิคุณ พระองค์ทรงรับอาราธนา แล้ว ประทานบาตรแก่มหาทุคตะ มหาทุคตะรับบาตรไปด้วยความดีใจ เสมือนหนึ่งได้มหาสมบัติจักรพรรดิ น้ำตาไหลอาบแก้ม ด้วย ความปลาบปลื้มปีติยินดี แม้พระราชามหาอามาตย์ จะอ้อนวอน ขอบาตร หรือต่อรองขอซื้อบาตร ด้วยราคาเป็นแสน เขาก็ไม่ ยอมขาย เพราะมหาทุคตะเป็นผู้มีปัญญา เห็นว่าบุญเท่านั้นที่จะ เป็นสมบัติติดตัวไปได้ ทั้งในภพนี้และภพเบื้องหน้า จึงไม่ยอมยก บุญนี้ให้แก่ใคร บุญใหญ่นี้ไม่ใช่ของสาธารณะสําหรับคนทั่วไป จึงตอบปฏิเสธว่า “สิ่งที่ข้าพเจ้าปรารถนาที่สุดในเวลานี้คือบุญ แม้เอาทรัพย์สมบัติมากองเท่าภูเขา ข้าพเจ้าก็ไม่ต้องการ” เมื่อ มหาทุคตะไม่ให้บาตรกับใคร ก็ไม่มีผู้ใดสามารถมายื้อแย่งเอา บาตรที่พระบรมศาสดาทรงประทานให้ได้ ฝ่ายพระเจ้าแผ่นดิน ทรงดำริว่า มหาทุคตะ แม้เขาจะ เอาทรัพย์มาล่อ ก็ไม่ยอมให้บาตรของพระศาสดาแก่ใคร ช่างมี ใจเด็ดเดี่ยวจริงหนอ ถ้าอย่างไร หลังจากมหาทุคตะถวาย ไทยธรรมแล้ว เราจึงจะทูลอาราธนาพระบรมศาสดาไปรับ ภัตตาหาร ที่พระราชมณเฑียรทีหลังก็ได้ จากนั้นต่างชักชวนกัน ตามเสด็จพระบรมศาสดาไปที่บ้านของมหาทุคตะ