ธรรมะเพื่อประช : หน้า 434/584

ธรรมะเพื่อประช ราชทูต รับใช้ตัวเอง ๔๓๓ ไปเสวยที่มณฑปแก้ว อันประดับด้วยเครื่องอลังการ แม้บาน ประตูพระราชฐาน ล้วนสําเร็จด้วยรัตนชาตินานาชนิด ในเวลา ที่เสวย จะมีกษัตรีและนางสนมกำนัลคอยปรนนิบัติรับใช้ และมี การประโคมดนตรีบรรเลงดุจชาวสวรรค์ และพระกระยาหาร ของพระองค์ก็มีค่าแสนตาลึงเช่นกัน การที่พระองค์เสวยพระกระยาหาร อันประกอบด้วย พระราชอิสริยยศปานนี้ เพราะจะให้มหาชนชาวพระนคร พากัน อัศจรรย์ใจในบุญญาธิการที่พระองค์ได้สั่งสมมา แล้วจะได้เอา เป็นแบบอย่าง เพื่อตั้งหน้าบำเพ็ญทาน รักษาศีล เจริญภาวนา อันเป็นทางมาแห่งสมบัติใหญ่ และเป็นประโยชน์อย่างยิ่งใน อนาคตกาลภายภาคเบื้องหน้า พระองค์มิได้มีพระประสงค์จะ โอ้อวดความร่ำรวยแต่อย่างใด วันหนึ่ง มีบุรุษผู้หนึ่งเห็นวิธีการที่พระเจ้าโภชนสุทธิก ราชเสวย เกิดความอยาก มีความกระวนกระวายใครที่จะ บริโภคพระกระยาหารของพระองค์ เมื่อไม่สามารถที่จะอดกลั้น ต่อความอยากนั้นไว้ได้จึงคิดว่า เราอย่าทนกระสับกระส่ายอยู่เลย เราควรจะคิดหาอุบายสักอย่างหนึ่ง เพื่อให้ได้บริโภคดังประสงค์ ครั้นคิดอุบายออกแล้ว จึงนุ่งห่มผ้าใหม่ให้เรียบร้อยดูดี แล้วก็ ยกมือขึ้น ร้องประกาศด้วยเสียงอันดังว่า “ตัวเราเป็นราชทูต”