ธรรมะเพื่อประช: หลานชายผู้ประสบบุญ : หน้า 246/584

ธรรมะเพื่อประช รู้เท่าไม่ถึงการณ์ (๒) ๒๔๕ ประเสริฐกว่าตกลงไปในนรกตั้งหลายร้อยหลายพันเท่า” พระราชาตรัสถามต่อไปว่า “เรื่องราวของหลานชายท่านนี้ เรารู้แล้ว แต่เราอยากรู้ว่า ท่านทำบุญอะไรไว้ จึงได้ขี่ม้าขาว ที่น่าอัศจรรย์ตัวนี้ มีรัศมีสว่างไปทั่วทุกทิศ มีกลิ่นทิพย์หอมฟุ้ง อบอวลอยู่ตลอดเวลา” เปรตได้เล่าบุพกรรมของตนตั้งแต่ได้น่ากะโหลกศีรษะโค มาวางทอดเป็นทางไว้ ให้มหาชนสัญจรไปมาได้สะดวก ผลบุญ นั้นทําให้ได้ม้าขาวปลอดอันเป็นทิพย์เป็นพาหนะ ที่มีรัศมี สว่างไสวไปทั่วทุกสารทิศ และมีกลิ่นหอมฟุ้งไปทั่ว เพราะพูด ปิยวาจาอันอ่อนหวาน และกล่าวสรรเสริญผู้ที่ตั้งอยู่ในศีลในธรรม แต่ที่ต้องเปลือยกายเช่นนี้ เพราะได้นําเสื้อผ้าของเพื่อนไปซ่อน เพียงเพื่อต้องการจะล้อเล่น แต่ทําให้เพื่อนได้รับความลำาบากใจ คือ อับอายขายหน้าชาวเมือง เห็นไหมว่า ผู้ที่มีทั้งบุญและบาป คือ บุญก็ทำ กรรมก็สร้าง เวลาสมบัติบังเกิดขึ้น ก็จะมีวิบัติติดมาด้วย มากบ้างน้อยบ้าง ตามแต่เหตุที่ตนทำไว้ ทำให้บุญส่งผลได้ไม่เต็มที่ เวลาได้ของ ก็เป็นของมีตำหนิ เกิดเป็นเทวดาก็ได้สมบัติไม่บริบูรณ์ ดังนั้น ให้ทุกคนสั่งสมแต่บุญกุศลอย่างเดียว ทุ่มเททำไปให้เต็มที่ เวลา สมบัติบังเกิดขึ้น ทั้งรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ และคุณสมบัติ ก็จะ