ธรรมะเพื่อประช : หน้า 424/584

ธรรมะเพื่อประช ผู้นำบุญของโลก ๔๒๓ ในการเดินทางไกล เราจำเป็นต้องมีเสบียงติดตัวไป เพื่อหล่อเลี้ยงสังขาร ให้ดำรงอยู่ได้ ไม่ว่าจะเป็นการเดินทางใน โลกนี้ โลกหน้า หรือแม้กระทั่งการเดินทางไปสู่อายตนนิพพาน จำเป็นต้องมีเสบียง คือ บุญ ไว้หล่อเลี้ยงกายและใจ บุญจะ ช่วยชาระใจของเราให้ใสสะอาดบริสุทธิ์ และเป็นเครื่องดึงดูด นำความสุขความสำเร็จในชีวิตมาให้ บุญทั้งหลายเกิดจากการ บำเพ็ญบุญกิริยาวัตถุ ๑๐ ซึ่งเป็นทางมาแห่งบุญโดยย่อ คือ การทําทาน รักษาศีลและเจริญสมาธิภาวนา พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ใน ขุททกนิกาย ชาดก ว่า “กลุยาณิเมว มุญเจยฺย โมกโข กลยาณิยา สาธุ น หิ มุญเจยฺย ปาปิก มุตฺวา ตปฺปติ ปาปิก บุคคลควรเปล่งแต่วาจาที่ไพเราะเท่านั้น ไม่ควร เปล่งวาจาที่ไม่ดีเลย การเปล่งวาจาไพเราะ ทำให้ประโยชน์ สําเร็จได้ ผู้เปล่งวาจาชั่ว ย่อมได้รับแต่ความเดือดร้อน” วาจาสุภาษิต ไม่ว่าจะพูดด้วยถ้อยคำสำเนียงภาษาใด วาจานั้นย่อมเป็นวาจาชั้นสูง ควรแก่การสรรเสริญของนัก ปราชญ์บัณฑิต เทวดาและมนุษย์ทั้งหลายต่างก็ชื่นชมอนุโมทนา สาธุการ เพราะเป็นถ้อยคำที่กลั่นออกมาจากใจที่บริสุทธิ์ ยิ่งถ้า เป็นวาจาของกัลยาณมิตร ผู้ประกอบด้วยจิตเมตตา แนะนำให้