ธรรมะเพื่อประชา: การทำความดีและหลีกเลี่ยงความชั่ว : หน้า 58/584

ธรรมะเพื่อประช พฤติกรรมที่ รมที่ชักนำให้เสื่อม ๕๗ บุคคลใดแม้ยังไม่ได้ทําความชั่วไม่ได้หมายความว่า บุคคล นั้นเป็นคนดีที่สมบูรณ์ เพียงไม่ได้ทำความชั่วเพิ่มขึ้น แต่ยังไม่ได้ ทําความดีที่เป็นประโยชน์ให้กับตัวเองและผู้อื่น ต่อเมื่อได้ลงมือ ทําความดีแล้วเท่านั้น จึงจะได้ชื่อว่าเป็นคนดี เพราะได้ละเว้น จากการทําชั่ว และตั้งใจทําความดีให้ถึงพร้อม แต่ถ้าจะให้ดีพร้อม ดียิ่งขึ้น ก็ต้องทําความดีด้วยใจที่บริสุทธิ์ผ่องใส การเป็นคนดีที่ สมบูรณ์จึงจะเกิดขึ้น คือ ต้องทำให้ครบหลักวิชชา ทั้งละชั่ว ท่า ดี และทำใจให้ใสๆ ในชีวิตประจำวันของเรา หากได้นำหลักนี้มาใช้ในการ ดำาเนินชีวิต ในทุกเรื่องทุกขั้นตอน คือ ไม่ว่าจะทำอะไร พยายามใคร่ครวญพิจารณา ชีวิตเราย่อมมีแต่ความสุข ความ เจริญรุ่งเรือง แต่แม้เราจะได้ชื่อว่าเป็นคนดีคนหนึ่งในสังคม ถ้า พลาดไปทําในสิ่งที่ไม่ดีแม้เพียงเล็กน้อย อาจทําไปเพราะความ ประมาทชะล่าใจ คิดว่าเป็นเพียงบาปเล็กๆ น้อยๆ จึงทำสิ่งนั้น บ่อยๆ จนคุ้นเคยเป็นอาจิณ เช่นนี้ย่อมทำให้ใจหมอง เป็นมลทิน ของใจ ซึ่งจะมีผลต่อคติที่ไปเมื่อยามละโลก เหมือนผ้าขาวที่มีจุดด่างกระจายไปทั่ว ซึ่งดูเหมือน เป็นเรื่องเล็กน้อย แต่อย่าลืมว่า น้ำทีละหยดที่ตกลงมาในตุ่ม ยังเติมตุ่มให้เต็มได้ ฉันใด บาปกรรมแม้เพียงเล็กน้อยก็ฉันนั้น