บทเรียนจากพราหมณ์ที่ออกจากบ้าน : หน้า 514/584

ธรรมะเพื่อประช พระในบ้าน ๕๑๓ ให้ลูกคนอื่นหรืออย่างไร แต่ฉันเห็นว่า คุณพ่อแบ่งสมบัติให้ พวกเราทุกคนเท่ากันมิใช่หรือ แล้วทำไมคุณพ่อถึงไม่ไปอาศัย อยู่บ้านของลูกชายคนอื่นบ้างเล่า” พราหมณ์ได้ฟังดังนั้น ก็โกรธเคืองลูกสะใภ้มาก แต่ อดทนไม่บอกลูกชาย ครั้นถูกลูกสะใภ้ขับไล่ออกจากบ้านทุกวัน เช่นนั้น ก็ทนไม่ไหว จึงตัดสินใจไปอยู่กับลูกชายคนรอง เมื่อไป อยู่กับลูกชายคนรอง พราหมณ์ได้รับการต้อนรับอย่างดี แต่อยู่ ได้ไม่นาน ลูกสะใภ้ก็จะคอยหาเรื่อง พูดจากระทบกระเทียบ เหน็บแนมให้ไม่สบายใจอีก เมื่ออดทนไม่ไหวจึงอาลาลูกชายคนรอง ไปอยู่กับลูกคน ที่สาม แต่ก็เจอคำพูดที่ไม่ไพเราะจากลูกสะใภ้อีกเช่นกัน จึงย้าย ไปอยู่กับลูกชายคนเล็ก พราหมณ์ได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดี แต่ไม่กี่วัน ก็ถูกลูกสะใภ้กลั่นแกล้งอีก คราวนี้ไม่รู้จะไปพึ่งลูก คนไหน เพราะลูกสะใภ้แต่ละคน เหมือนกับจะคอยเป็นศัตรู ตลอดเวลา พราหมณ์ไม่อยากฟ้องลูกชาย เพราะจะทำให้ ครอบครัวลูกแตกแยก จึงตัดสินใจออกจากบ้าน บวชเป็นชีปะขาว เที่ยวภิกษาอยู่ กาลเวลาผ่านไป พราหมณ์มีร่างกายผ่ายผอมลง เพราะชรา เป็นอยู่อย่างลำบาก ต้องนั่งทอดถอนใจถึงอดีตที่