ธรรมะเพื่อประช - การหลีกเลี่ยงอันตราย : หน้า 279/584

ธรรมะเพื่อประช รอดชีวิตเพราะ พหูสูต ๒๗๘ พราหมณ์เห็นดังนั้น ก็เดินไปกับคนเหล่านั้น เพราะหวังจะ ฟังธรรมเพื่อจะได้ดับความทุกข์ ครั้นไปถึง พราหมณ์ก็ยืนแบก ไถ้ร้องไห้อยู่ท้ายสุดของมหาชน เสนกบัณฑิตเห็นพราหมณ์แล้ว ได้ไต่ถามพราหมณ์ว่า ทําไมถึงมายืนร้องไห้อยู่ตรงนี้ พราหมณ์ได้เล่าเหตุการณ์ให้ฟัง พระโพธิสัตว์มองเห็นได้อยู่บนคอของพราหมณ์ก็พิจารณาด้วย ปัญญาอันชาญฉลาด รู้ถึงเหตุร้ายที่จะเกิดขึ้นราวกับมีทิพยจักษุ จึงกล่าวกับพราหมณ์ว่า “เราเข้าใจว่า งูได้กลิ่นข้าวสตู จึงเลื้อย เข้าไปอยู่ในได้ ถ้าท่านพักแรมคืนกลางทางในวันนี้ เวลาเย็นเมื่อ ท่านจะกินข้าวสดุ ท่านสอดมือลงไปในได้ งูจะกัดมือท่าน ท่าน จะต้องตาย แต่ถ้าท่านรีบไปถึงบ้านภายในค่ำนี้ ภรรยาของท่าน จะล้วงมือเข้าไปหยิบเอาทรัพย์ในได้ งูจะกัดภรรยาของท่านให้ ถึงความตาย รุกขเทวดาจึงกล่าวกับท่านเช่นนั้น ท่านจงลอง วางไม้ลงท่ามกลางมหาชน แก้ปากไม้และเอาไม้เคาะ งูจะเลื้อย ออกมา” เมื่อพราหมณ์ทำตาม งูก็เลื้อยออกมาจากไม้ มันเห็น คนมากมายจึงได้หยุดอยู่ หมองูคนหนึ่ง เห็นเช่นนั้นจึงจับไป ปล่อยในป่า มหาชนเห็นดังนั้น พากันชื่นชมสรรเสริญปัญญาของ เสนกบัณฑิต เสียงแซ่ซ้องสาธุการเป็นโกลาหล ราวกับว่าพื้น แผ่นดินจะทรุด ฝนแก้ว ๗ ประการ ได้ตกลงมากระทำสักการ