พระราชาของธรรมและศีล : หน้า 307/584

ธรรมะเพื่อประช พระปัญญาบริสุทธิ์ ๓๐๖ พญาครุฑ เมื่อสมาทานอุโบสถแล้วก็ละการทำบาปทั้งปวงมา เจริญธรรมเช่นกัน ในเวลาเย็น ทั้งสี่ท่านได้ออกจากที่บ่าเพ็ญเพียรของตน และมาพบกันโดยบุญบันดาลที่สระโบกขรณี ทันทีที่เห็นกันต่าง รู้สึกมีความคุ้นเคยกัน และชื่นชมยินดีซึ่งกันและกันเป็นพิเศษ เพราะบุญเก่าที่เคยทําร่วมกันมา และอ่านาจแห่งความรักความ ปรารถนาดี ซึ่งเคยมีต่อกันในสมัยที่เป็นมนุษย์ พระอินทร์ตรัสว่า “พวกเราทั้งหมดล้วนเป็นพระราชา และได้สมาทานอุโบสถ เหมือนกัน ในพวกเราทั้งสี่นี้ ใครจะมีศีลมากกว่ากัน” พญานาค ราชพูดขึ้นก่อนว่า “ศีลของข้าพเจ้ามากกว่า เพราะพญาครุฑ แม้เป็นศัตรูของข้าพเจ้า แต่ข้าพเจ้ามิได้มีความโกรธตอบ” พญาครุฑได้ฟังดังนั้น จึงกล่าวขึ้นว่า “พญานาค เป็น อาหารอันโอชะของข้าพเจ้า แต่ข้าพเจ้าแม้เห็นแล้วก็ไม่ยอม ทำความชั่ว เพราะฉะนั้นศีลของข้าพเจ้าจึงมีมากกว่า” ส่วน พระอินทร์ก็ไม่ยอมแพ้ ทรงกล่าวว่า “ข้าพเจ้าละทิพยสมบัติใน เทวโลก ละเบญจกามคุณ เป็นผู้สงบในโลก ฉะนั้นศีลของ ข้าพเจ้ามีมากกว่า” พระราชาก็ตรัสว่า “วันนี้ ข้าพเจ้าละสิริ ราชสมบัติ และหญิงนักฟ้อน 50,000 นาง มาบำเพ็ญธรรม ฉะนั้น ศีลของข้าพเจ้าจึงมีมากกว่า” ต่างคนต่างก็ว่าศีลของตนเองมี