มหาทุคตะและการขอความช่วยเหลือจากพระบรมศาสดา : หน้า 208/584

ธรระพี ประช จ น ข้ า ม า พ ร ว ย ข้ า ม ช า ติ (๓) ๒๐๗ ใกล้รุ่ง ทรงเห็นมหาทุคตะเข้ามาในข่ายพระญาณ ทรงทราบว่า มหาทุคตะคิดจะเลี้ยงพระ ได้ตั้งใจทำงานรับจ้างเพื่อทำบุญ แต่ ว่ามหาทุคตะจะไม่ได้เลี้ยงพระ เนื่องจากคนที่มาบอกบุญลืม แบ่งพระให้ มีแต่เราตถาคตเท่านั้น ที่เป็นที่พึ่งของมหาทุคตะใน ครั้งนี้ เมื่อทรงเห็นเช่นนั้นแล้ว ทรงทำสรีรกิจแต่เช้าตรู่ แล้ว เสด็จเข้าสู่พระคันธกุฏี ประทับนั่งรอคอยเวลาที่จะสงเคราะห์ มหาทุคตะ ฝ่ายมหาทุคตะ เมื่อได้รับคำแนะนำแล้ว ได้มุ่งหน้าไปสู่ พระคันธกุฎี ซึ่งมีทั้งพระเจ้าแผ่นดิน และพระบรมวงศานุวงศ์ พร้อมทั้งเหล่ามหาเศรษฐีทั้งหลาย ที่กำลังรอคอยรับบาตรจาก พระบรมศาสดา ทุกท่านต่างพูดห้ามปรามมหาทุคตะว่า “เวลานี้ ไม่ใช่เวลามาขออาหาร เจ้าจงออกไปเสียก่อน” เพราะที่ผ่านมา เคยเห็นแต่มารอคอยรับอาหารที่เหลือหลังจากพระฉันเสร็จแล้ว มหาทุคตะตอบว่า “ข้าพระองค์ไม่ได้มาขออาหาร แต่มาเพื่อ ถวายบังคมพระบรมศาสดาต่างหาก” เขาซบศีรษะลงที่ธรณี พระคันธกุฎี ถวายบังคมด้วยเบญจางคประดิษฐ์ พลางกราบทูล เสียงดังว่า “ผู้ที่ยากจนกว่าข้าพระองค์ ในเมืองนี้ไม่มีอีกแล้ว พระเจ้าข้า ขอพระองค์ทรงเป็นที่พึ่งแก่ข้าพระองค์เถิด ขอทรง ทำความสงเคราะห์แก่ข้าพระองค์เถิด”