ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะ ประชา
พฤติกรรมที่ชักนำให้เสื่อม
៥៦
โลกมนุษย์เป็นโลกแห่งการสร้างบารมี เมื่อเรามีโอกาส
ได้กายมนุษย์ ต้องใช้ให้คุ้มค่า ให้เกิดประโยชน์มากที่สุด ให้สม
กับความยากที่ได้อัตภาพร่างกายนี้มาครอบครอง ด้วยการ
ทําความดีให้ถึงพร้อมและละเว้นจากความชั่วทั้งหลาย เหมือน
กองคาราวานของพ่อค้ามีทรัพย์มาก ที่ละเว้นหนทางเปลี่ยวอัน
น่าสะพรึงกลัว เพราะภัยบนหนทางชีวิตในสังสารวัฏนี้ มี
อันตรายทุกย่างก้าว หากทำผิดพลาดแม้เพียงเล็กน้อย อาจไป
อบายได้ ถ้าจะให้ปลอดภัย ต้องงดเว้นจากบาปอกุศลทั้งมวล
และตั้งใจประพฤติกุศลกรรมบถ ๑๐ ประการ หรือโดยย่อ คือ
หมั่นให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนา โดยเฉพาะการเจริญภาวนา
ถือเป็นหัวใจทีเดียว ให้ขยันฝึกฝนอบรมใจให้หยุดให้นิ่งไปทุกๆ วัน
เราย่อมจะสมปรารถนาในชีวิตกันทุกคน
มีพระพุทธศาสนสุภาษิตบทหนึ่งกล่าวไว้ว่า
“คนพาลเมื่อทําความชั่วย่อมเหิมเกริมตราบเท่าที่มาป
ยังไม่ให้ผล แต่เมื่อใดบาปให้ผล คนพาลจึงเห็นว่าเป็นบาป
เพราะได้ประสบทุกข์อันใหญ่หลวง บุคคลใดเมื่อสั่งสมบาปแม้
ทีละน้อยๆ บาปย่อมเพิ่มพูน และย่อมกระทำบุคคลนั้นให้
เป็นคนพาลได้ ส่วนบัณฑิตพึงละจากบาป แล้วมุ่งกระทำ
ที่สุดแห่งทุกข์”