ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
สารธรรม ของชีวิต
๗๒
กระนั้นก็ยังมีเจ้าลัทธิ หรือผู้ตั้งตนเป็นศาสดาต่างๆ จํานวนมาก
เกิดขึ้นในโลก เพื่อจะได้เป็นที่พึ่งทางใจให้กับผู้ต้องการแสวงหา
ทางหลุดพ้น ส่วนแนวคำสอนนั้นก็แตกต่างกันไป มีทั้งถูกบ้าง
ผิดบ้าง เป็นไปเพื่อบรรลุมรรคผลนิพพานก็มี หรือบางลัทธิก็
ตรงกันข้าม ขวางหนทางนิพพาน ที่พระพุทธองค์ตรัสเรียกว่า
เป็นพวกเดียรถีย์ คือ นำสาวกไปสู่ที่ที่ไม่ใช่นิพพาน
ในสมัยพุทธกาล แม้พระบรมศาสดาจะตรัสรู้เป็น
พระสัพพัญญูพุทธเจ้า ก็ยังมีเจ้าลัทธิต่างๆ มากมาย ซึ่งถือ
กำเนิดขึ้นมาในยุคร่วมสมัยเดียวกับพระพุทธองค์ พระองค์
สามารถเอาชนะความเห็นผิดของเจ้าลัทธิต่างๆ เหล่านั้นได้
แล้วทรงสอนให้รู้จักหนทางพ้นทุกข์อย่างแท้จริงว่า จะต้อง
นําเนินตามมัชฌิมาปฏิปทา ในเส้นทางสายกลางนี้เท่านั้น
เพราะมรรคมีองค์ ๘ ก็ดี อริยสัจ ๔ ก็ดี เป็นปฏิปทาที่จะนําไปสู่
ความหลุดพ้นจากกิเลสอาสวะ การเป็นสมณะคือผู้สงบสำรวม
ที่แท้จริง มีเฉพาะในพระพุทธศาสนาเท่านั้น เมื่อปฏิบัติตามนี้
ก็จะพบกับความสุขอันเป็นอมตะได้
*สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ ณ ถ้ำสุกรขา
ตา บริเวณภูเขาคิชฌกูฏ ปริพาชกชื่อ ทีฆนขะ อัคคิเวสสนะ
*มก. ทีฆนขสูตร เล่ม ๒๐ หน้า ๔๗๒