ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
ปัญญาเพิ่ม
เพิ่มพูนเกียรติคุณ
จึงไต่ถามเรื่องราวที่เกิดขึ้น เมื่อทราบเรื่อง ก็ปลอบใจทุกคนว่า
“อย่าได้วิตกไปเลย อีกไม่นานจะได้แก้วมณีกลับคืนมา”
พระอานนท์สอบถามเรื่องที่เกิดขึ้นกับพระราชาว่า
“มหาบพิตรจริงหรือที่แก้วมณีของพระองค์หายไป” พระราชา
รับสั่งว่า “พระคุณเจ้าผู้เจริญ แก้วมณีได้หายไปจริงๆ โยมสั่งให้
สอบสวนทุกคนที่เข้ามาภายในพระราชวัง แต่ก็ไม่มีใครยอมรับ
สารภาพ แม้เราสั่งให้จับคนข้างในทุกคน ถึงจะทำให้ลำบาก
ขนาดไหน จนกระทั่งบัดนี้ ยังไม่มีใครเอาแก้วมณีมาคืนเลย”
พระเถระจึงแนะนำวิธีการว่า “อุบายที่จะได้แก้วมณีคืนมา
โดยไม่ต้องให้มหาชนลำบากนั้นพอมีอยู่ ถ้าพระราชาทรงสงสัย
ใคร ก็ให้น่าคนเหล่านั้นมา แล้วให้ฟอนฟางไปคนละฟ้อน บอก
พวกเขาว่า ในเวลาใกล้รุ่งให้นำฟ้อนฟางมาโยนไว้ที่หน้าประตูวัง
ถ้าผู้ใดเป็นคนเอาไป เขาจะซุกแก้วมณีไว้ในฟอนฟางด้วยวิธีการนี้
ก็จะได้แก้วมณีกลับคืนมา”
พระราชารับสั่งให้ทำตามที่พระเถระแนะนำไว้ทุกประการ
แต่ก็ยังไม่มีใครน่าแก้วมณีมาคืน พระเถระจึงแนะวิธีต่อไปว่า
ให้ตั้งตุ่มใหญ่ไว้ในที่กำบังในท้องพระโรง ตักน้ำใส่ให้เต็มแล้วกั้น
ม่านบังไว้ จากนั้นให้คนที่เป็นผู้ต้องสงสัยเข้าไปในม่านทีละคน
ให้ล้างมือในตุ่มน้ำแล้วเดินออกมา พระราชาก็รับสั่งให้ทำตาม
กุศโลบายของพระเถระ