ธรรมะเพื่อประช: เรื่องราวความทุกข์ทรมานและการเอื้อเฟื้อในธรรมะ : หน้า 245/584

ธรรมะเพื่อประช รู้เท่าไม่ถึงการณ์ (๒) ๒๔๔ หลานชายที่ถูกหลาวเสียบอยู่ จะเป็นพยานให้กับข้าพระองค์ได้ พระเจ้าข้า” “เราจะเชื่อเจ้าได้อย่างไร” “ขอเดชะ ถ้าเช่นนั้น วันนี้ประมาณเที่ยงคืน ขอพระองค์เชิญเสด็จไปพิสูจน์เถิด พระเจ้าข้า” คืนนั้น พระราชาพร้อมหมู่อำมาตย์และชายหนุ่มพากัน ไปพิสูจน์ความจริง ครั้นเที่ยงคืน เปรตเปลือยกายได้ขี่ม้าขาว มาปรากฏกายให้เห็น และตรงเข้าไปหาหลานรักที่ถูกเสียบหลาว พลางกล่าวว่า “เจ้าหลานรัก เจ้าจงมีชีวิตอยู่ต่อไปเถิด การได้มี ชีวิตอยู่เป็นมนุษย์นี้ดีเลิศประเสริฐนัก” พระราชาทรงถามเปรตว่า “ผู้ที่ถูกเสียบหลาวอยู่นี้ ไม่มีญาติมิตรมาเยี่ยมเลย เพราะ ญาติมิตรต่างพากันทิ้งเขาไปหมด เขามีร่างกายเปื้อนเลือด มี โลหิตหยดเหมือนหยาดน้ำค้าง นอนหงายบนหลาวไม้สะเดา เช่นนี้ จะตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้ ทำไมท่านจึงบอกคนที่ไร้ญาติ ขาดมิตรว่า ให้มีชีวิตอยู่ต่อไป” เปรตทูลชี้แจงว่า “ข้าแต่พระราชา บุรุษผู้นี้มิใช่ใครอื่น แต่เป็นหลานแท้ๆ ของข้าพระองค์เอง ข้าพระองค์มีความกรุณา ต่อหลานชายว่า ขออย่าให้หลานชายคนนี้ด่วนไปตกนรกเลย เพราะเขาเป็นคนขโมยทรัพย์สินของคนอื่น ตายแล้วต้องไปตก นรก เสวยทุกข์ทรมานเป็นเวลายาวนาน การนอนอยู่บนหลาวนี้