ธรรมะเพื่อประช: การดำรงชีวิตด้วยศิลปะ : หน้า 350/584

ธรรมะเพื่อประช ศิลปะในการดำรงชีวิต ៣៤៩ ปิดกั้นอบายจวบจนถึงภพชาติสุดท้าย *เหมือนดังเรื่องของเทพบุตรองค์หนึ่ง แม้จะจุติมาเกิด ในยุคที่ไม่มีพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามาตรัสรู้ เนื่องจากเป็นช่วง รอยต่อระหว่างศาสนาของพระกัสสปสัมมาสัมพุทธเจ้า กับพระ สัมมาสัมพุทธเจ้าของเราในปัจจุบัน เป็นช่วงที่โลกค่อนข้าง เลือนรางจากคำสอน ทว่าเมื่อท่านเกิดมาแล้ว ก็ได้พยายามทำ ชีวิตให้มีคุณค่า ใช้สติปัญญาสอนตนเองว่า ชีวิตเรามีความไม่ แน่นอน สักวันหนึ่งเราจะต้องตาย เหมือนกับบรรพบุรุษของเรา ท่านหมั่นนึกคิดถึงสัจธรรมข้อนี้ และปรารถนาที่จะมี โอกาสได้สร้างบุญกับเนื้อนาบุญ ท่านนึกในใจอย่างนี้เรื่อยๆ ว่า อยากทําบุญ อยากทําบุญ จนกระทั่งความปรารถนาอันแรงกล้า ของท่าน เข้าไปปรากฏอยู่ในญาณทัสสนะอันบริสุทธิ์ของพระ ปัจเจกพุทธเจ้า เป็นธรรมดาว่า ในยุคสมัยที่ไม่มีพระสัมมาสัมพุทธเจ้า มาตรัสรู้ ก็จะมีพระปัจเจกพุทธเจ้าบังเกิดขึ้น ซึ่งผู้ที่จะมาตรัสรู้ ปัจเจกโพธิญาณได้ อย่างน้อยต้องเคยสร้างบารมีมา ๒ อสงไขย กับอีก ๑๐๐,๐๐๐ มหากัป การตรัสรู้ธรรมของท่านน่าอัศจรรย์มาก *มก. พระโสณโกฬวิสเถระ เล่ม ๓๒ หน้า ๓๖๗