ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 75/584

ธรรมะเพื่อประช สารธรรม ของชีวิต ๗๔ พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสต่อไปว่า “อัคคิเวสสนะ บรรดาความเห็นนั้น ความเห็นของสมณพราหมณ์ผู้มีความเห็นว่า สิ่งทั้งปวงไม่ควรแก่เรา วิญญูชนย่อมเห็นตระหนักว่า ถ้าเราจะ ยึดมั่นถือมั่นซึ่งทิฏฐิของเราว่า สิ่งทั้งปวงไม่ควรแก่เรา แล้ว ยืนยันว่าสิ่งนี้เท่านั้นจริง สิ่งอื่นเปล่า ก็จะพึงถือผิดจากสมณ พราหมณ์ผู้มีความเห็นว่า สิ่งทั้งปวงควรแก่เรา หรือผู้มีความ เห็นว่า บางสิ่งก็ควรแก่เรา บางสิ่งไม่ควรแก่เรา เมื่อมีความ เห็นไม่ตรงกัน ก็เกิดการทุ่มเถียงกัน เกิดการแก่งแย่งกัน ทำให้ มีการเบียดเบียนตามมา วิญญูชนพิจารณาเห็นโทษของการ ทะเลาะวิวาท การทุ่มเถียงกันแล้วควรละทิฏฐินั้นเสีย ด้วยการ ไม่ยึดมั่นในทิฏฐิทั้งหลาย” เมื่อพระพุทธองค์ทรงเห็นว่า ทีฆนขะพอจะตรองตามที่ พระองค์ทรงเทศนาได้ จึงตรัสเวทนาปริคคหสูตร ว่าด้วยการ กําหนด ถือเอาเวทนาที่เกิดขึ้นในร่างกาย ว่ากายนี้มีรูปเป็นที่ ประชุมของมหาภูตทั้งสี่ ประกอบด้วยธาตุดิน น้ำ ลม ไฟ มี มารดาบิดาเป็นผู้ให้กำเนิด เจริญเติบโตขึ้นด้วยข้าวน้ำที่มารดา หล่อเลี้ยง ต้องดูแลอาบน้ำทำความสะอาดเป็นประจำและมี ความแตกสลายไปเป็นธรรมดา คือ ท่านให้พิจารณาสังขาร ร่างกายนี้ โดยความเป็นของไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นรังของโรค เมื่อพิจารณาเห็นร่างกายนี้ โดยความเป็นของไม่เที่ยง เป็นทุกข์