ธรรมะเพื่อประช: น้ำเสียงแห่งมิตรภาพ : หน้า 445/584

ธรรมะเพื่อประช พูดดีเป็นศรีแก่ตัว ๔๔๔ ได้เพื่อนแท้ จึงตอบด้วยน้ำเสียงแห่งมิตรภาพ ที่แสดงถึงความ จริงใจต่อกันว่า “ชนผู้ไม่มีมิตรสหายอาศัยอยู่ในบ้านหลังใด บ้านหลังนั้น ก็เปรียบเสมือนป่าที่ไม่มีมนุษย์อาศัย วาจาของท่านเป็นเช่นกับ สมบัติทั้งหมดที่เรามีอยู่ เพราะฉะนั้นเมื่อท่านเรียกเราว่าสหาย เราจะให้เนื้อทั้งหมด พร้อมกับยานพาหนะนี้แก่ท่าน” แล้ว นายพรานก็ได้ขับเกวียนบรรทุกเนื้อทั้งหมด ไปยังคฤหาสน์ของ ลูกเศรษฐีคนที่สี่ เมื่อไปถึง ก็มอบเนื้อทั้งหมดให้ลูกเศรษฐี ลูกชายเศรษฐีรู้สึกซึ้งในน้ำใจของนายพราน เห็นว่า นายพรานคนนี้เป็นบัณฑิต มีความจริงใจ มิใช่เป็นเพียงพรานป่า ที่ไม่ได้รับการศึกษาเหมือนคนทั่วไปเท่านั้น แต่เป็นผู้ที่มีปัญญา และคุณธรรม สมควรคบหาสมาคมไว้เป็นเพื่อนแท้ จึงเชิญ นายพรานพร้อมทั้งบุตรและภรรยา ให้มาอยู่ที่คฤหาสน์ด้วยกัน แล้วบอกให้นายพรานเลิกอาชีพเดิม และให้มาใช้สมบัติร่วมกัน ตั้งแต่นั้นมา นายพรานกับลูกชายเศรษฐี ก็เป็นมิตรสหายที่ดี ต่อกันจนตลอดชีวิต ดังนั้น ก่อนจะพูดจาเรื่องอะไร ให้พินิจพิจารณาให้ รอบคอบ พูดแต่วาจาเป็นที่รัก อย่าให้คำพูดของเราไปกระทบ กระเทือนจิตใจของผู้อื่นให้เกิดความขุ่นมัวแต่ให้ใช้ถ้อยคำที่สุภาพ