ธรรมะเพื่อประช: ความกตัญญูและจิตใจที่ดี : หน้า 508/584

ธรรมะเพื่อประช พญาช้าง โพธิสัตว์ ๕๐๗ ทันใดนั้นเอง เปลวไฟแลบออกมาจากอเวจีมหานรก ห่อ หุ้มคนเนรคุณผู้ไม่รู้จักบาปบุญคุณโทษ ดูดวูบลงไปสู่อเวจี มหานรกทันที รุกขเทวดาผู้สิงสถิตอยู่ที่ราวป่านั้น เห็นเหตุการณ์ ที่เกิดขึ้นทั้งหมด ถึงกับเปล่งอุทานขึ้นว่า แม้จะให้มหาสมบัติ จักรพรรดิแก่อสัตบุรุษ ก็ไม่อาจทําให้เกิดความพอใจได้ ถึงแม้ จะให้แผ่นดินทั้งหมดแก่คนอกตัญญู ก็ไม่อาจทําให้เขาพอใจได้ เช่นกัน จากเรื่องนี้จะเห็นได้ว่า ความมืดมิดที่ปกคลุมดวงจิต ของคนอกตัญญู มืดยิ่งกว่ากลางคืนที่ไร้แสงจันทร์ เพราะยาม ราตรีแม้ไม่มีแสงจันทร์ ก็ยังมีแสงจากดวงดาว แสงหิ่งห้อย แต่ ถ้าเป็นคนอกตัญญูจิตใจมืดบอดแล้ว แม้แสงสว่างแห่งความดี ทั้งหลายก็ไม่อาจส่องเข้าไปในจิตใจเขาได้ เขาจะมองไม่เห็นคุณ ความดีของใครเลย เหมือนตุ่มน้ำที่ปิดฝา ถึงแม้ฝนจะตกหนัก ลงมามากมายเพียงใด ก็ไม่อาจเข้าไปในตุ่มได้แม้เพียงหยดเดียว ความกตัญญูกตเวทีเป็นคุณธรรมที่สำคัญ ที่ควรทำให้ เกิดขึ้นและให้หยั่งรากลึกลงไปในจิตใจ แม้คนอื่นจะทําความดี เพียงเล็กน้อยกับเราก็ตาม เราต้องจดจําไว้ และหาโอกาสที่จะ ตอบแทนคุณ ให้มีจิตสำนึกที่ดีอยู่ในใจตลอดเวลา แล้วเราจะ เป็นที่รักของมนุษย์และเทวดาทั้งหลาย เพราะความกตัญญูเป็น