เวไนยสัตว์ในพระพุทธศาสนา : หน้า 560/584

เวไนยสัตว์ ศาสดา ธรรมะ ประช พจนานุกรม สำหรับ หนังสือธรรมะเพื่อประชาชน ៥៥៩ สัตว์ผู้ควรแก่การแนะนำสั่งสอน, สัตว์ที่พึงแนะนำได้ ผู้สั่งสอน, เป็นพระนามอย่างหนึ่งที่ใช้เรียกพระพุทธเจ้า ปัจจุบัน ใช้เรียกผู้ตั้งศาสนาโดยทั่วไป, ศิลปศาสตร์ ตำราว่าด้วยวิชาความรู้ต่างๆ อันได้มีการเรียนการสอนกัน มา ตั้งแต่ก่อนสมัยพุทธกาล ฉัตรขาว, ร่มขาว, พระกลดขาวซึ่งนับว่าเป็นของสูงของ เศวตฉัตร กษัตริย์ สมณโคดม คำที่คนทั่วไปหรือคนภายนอกพระพุทธศาสนา นิยมใช้เรียก พระพุทธเจ้า สังคหวัตถุ เรื่องสงเคราะห์กัน, คุณเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวใจของผู้อื่นไว้ได้ สังฆทาน การถวายแก่สงฆ์ คือ ถวายเป็นกลางๆ ไม่จำเพาะเจาะจง ภิกษุรูปใดรูปหนึ่ง สังสารวัฏ การเวียนว่ายตายเกิดอยู่ในภพสาม สัมภเวสี ผู้แสวงหาภพที่เกิด สัมมาอาชีวะ เลี้ยงชีวิตชอบ คือ เว้นจากเลี้ยงชีวิตโดยทางที่ผิด สุขเจืออามิส, สุขที่ต้องอาศัยเหยื่อล่อ ได้แก่สุขที่เกิดจาก สามิสสุข กามคุณ โสดาบัน ผู้ถึงกระแสพระนิพพาน, พระอริยบุคคลผู้ได้บรรลุโสดาปัตติผล โสดาปัตติผล ผลคือการถึงกระแสนิพพาน, ผลที่ได้รับจากการละสักกาย ทิฏฐิ วิจิกิจฉา สีลัพพตปรามาส ด้วยโสดาปัตติมรรค ทำให้ ได้เป็นพระโสดาบัน