แรงบันดาลใจและความไม่ประมาท : หน้า 181/584

Bะเพื่อประช แรงบันดาลใจ(๒) ១៨០ หากแยกกันอยู่จะไม่ส่งเสียง ไม่ทําร้ายกัน เมื่อมี ๒ คน หรือ ๓ คนขึ้นไป จะกระทบกระทั่งกัน มีการทะเลาะวิวาททำร้ายกัน เป็นต้น เพราะฉะนั้น ตัวเราควรเป็นเหมือนก๋าไลแขนข้างเดียว ไม่ควรกระทบกระทั่งใคร เมื่อนั่งพิจารณาธรรมนิ่งๆ ตามลำพัง อยู่ครู่หนึ่ง ทรงยึดการกระทบกันของกำไลมาเป็นอารมณ์ ใน ที่สุดสามารถเจริญวิปัสสนาจนได้บรรลุปัจเจกโพธิญาณ พระองค์ ได้ประทานโอวาทแก่พสกนิกรของพระองค์ ให้ดำรงอยู่ในความ ไม่ประมาท จากนั้นได้เหาะไปพำนักอยู่ที่เงื้อมเขานันทมูลกะ ตามปัจเจกพุทธประเพณี ทางด้านมิถิลานคร ขณะที่พระเจ้านิมิราชประทับยืน ทอดพระเนตรถนนทางสีหบัญชร ทรงเห็นฝูงนกกำลังรุมจิกตี เหยี่ยวตัวหนึ่ง เพื่อยื้อแย่งชิ้นเนื้อ เมื่อเหยี่ยวทนต่อการกลุ้มรุม ไม่ได้ ก็ทิ้งเนื้อชิ้นนั้น นกตัวอื่นได้คาบเนื้อชิ้นนั้นไป พวกนกที เหลือก็พากันติดตามนกตัวนั้นไป เมื่อไปถึงต่างรุมจิกตีนกตัวนั้น เพื่อแย่งชิ้นเนื้ออีก เจ้านกตัวนั้นจำต้องปล่อยชิ้นเนื้อทิ้งไป หาก ชิ้นเนื้อถูกนกตัวไหนคาบไปได้ นกตัวนั้นก็จะถูกรุมจิกตีอยู่กลาง อากาศเช่นนี้เรื่อยไป พระราชาทรงเห็นเหตุการณ์ดังนั้นแล้ว พิจารณาเห็นว่า