ธรรมะเพื่อประช: สู่เส้นทางนิพพาน 101 : หน้า 102/584

ธรรมะเพื่อประช สู่เส้นทางนิพพาน ๑๐๑ มีภิกษุรูปหนึ่งเที่ยวโชยกลิ่นคาวอยู่” พระอานนทเถระได้ยินคำนั้น รู้ว่าแม้ท่านมีความรู้มาก ได้อยู่ใกล้พระพุทธเจ้ามากที่สุด แต่ยัง ไม่ได้หมดกิเลสเหมือนพระภิกษุรูปอื่น จึงเป็นเหมือนผู้มีกลิ่นคาว อยู่ ท่านเกิดความสังเวชสลดใจ ทั้งยังได้ฟังคำแนะนำจากเพื่อน สหธรรมิกว่า “การประชุมเพื่อทำสังคายนาจักมีขึ้นในวันพรุ่งนี้ แล้ว แต่ท่านยังเป็นพระเสขะ ยังไม่ได้เป็นพระอรหันต์จึงไม่ควร ที่จะเข้าร่วมการประชุม ขอท่านจงเป็นผู้ไม่ประมาทเถิด” พระอานนท์รู้สึกกังวลใจอยู่ลึกๆ เพราะว่าที่ประชุมใหญ่ มีแต่พระอรหันต์ล้วนๆ แต่ท่านเป็นพหูสูต ทรงจำพระธรรม คําสอนไว้มาก มีความจําเป็นที่จะต้องเข้าร่วมประชุมด้วย จึงตั้งใจปฏิบัติธรรม เจริญกายคตาสติตลอดทั้งวันทั้งคืน เวลา ท้อแท้ใจขึ้นมา ก็นึกถึงโอวาทของพระบรมศาสดาว่า “อานนท์ เธอเป็นผู้ที่ได้ทําบุญไว้ดีแล้ว ในบรรดาพุทธอุปัฏฐากทั้งหลาย ในภัทรกัปนี้ เธอเป็นยอดของอุปัฏฐากเหล่านั้น เพราะฉะนั้น เธอจงหมั่นประกอบความเพียรเถิด จักเป็นผู้หลุดพ้นจากกิเลส อาสวะในภพชาตินี้" ท่านคิดว่า “ธรรมดาพุทธพยากรณ์นั้น จะไม่เป็นอย่างอื่น เด็ดขาด สงสัยเราคงปรารภความเพียรมากเกินไป จิตของเรา จึงไม่สงบเป็นเอกัคคตารมณ์ เอาเถิด เราจะประกอบความ