เรื่องราวของพญาช้างโพธิสัตว์ : หน้า 507/584

Bะเพื่อประช พญาช้างโพธิสัตว์ ๕๐๖ นายพรานใจบาปถืองาคู่นั้น เดินออกจากป่าไปขายให้ พวกพ่อค้า และตนก็นำเงินไปใช้จ่ายอย่างสุรุ่ยสุร่าย ดื่มเหล้า เมายา เมื่อเงินหมดก็เดินทางกลับเข้าไปในป่าใหม่ เพื่อขอตัดงา ของพญาช้างอีก นายพรานได้หลอกพญาช้างว่า “งาที่ขายได้ ก็เอาเงินไปใช้หนี้หมดแล้ว ที่มานี่จะมาของาส่วนที่เหลือไปทำ ทุนต่อ” พระโพธิสัตว์ยินยอมให้นายพรานตัดงา พลางตั้งจิต อธิษฐานเพื่อที่จะได้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเหมือนเดิม ส่วน นายพรานเมื่อขายงาเหล่านั้นแล้ว ก็ย้อนกลับมา ขอตัดงาอีก เป็นครั้งที่สาม พระโพธิสัตว์จึงหมอบลงให้นายพรานตัดตาม ชอบใจ พรานใจบาปปีนขึ้นไปเหยียบงวงช้าง เอาส้นเท้ากระทืบ ปลายงาทั้งสอง ฉีกเนื้อตรงสนับงาลงมาจากกระพอง เอาเลื่อย ติดโคนงาโดยไม่มีความปรานีต่อพญาช้างเลย เมื่อได้โคนงาแล้ว เขารีบออกเดินทางทันที เมื่อพรานใจบาปเดินพ้นจากคลองจักษุของพระโพธิสัตว์ เท่านั้น แผ่นดินอันหนาทึบ ๒๔๐,๐๐๐ โยชน์ แม้จะสามารถ รองรับของหนักแสนหนักไว้ได้ ไม่ว่าจะเป็นขุนเขาสิเนรุ หรือ เขายุคนธร แต่ไม่อาจรองรับบาปกรรมของนายพรานไว้ได้ แผ่นดินแยกออกเป็นช่อง