ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
ฝ่าเท้า มารดา ห น ท า ง พาสู่สวรรค์
ย่อมได้บุญมากแท้
៥៣៨
เพราะความประพฤติธรรมในมารดาบิดา
ในโลกนี้ บัณฑิตทั้งหลายสรรเสริญเขา ครั้นละโลกนี้ไปแล้ว
ย่อมบันเทิงในสวรรค์”
บิดามารดา ท่านผู้รู้กล่าวว่าเป็นทิศเบื้องหน้า ที่เราจะ
ต้องเคารพบูชากราบไหว้ เป็นบุพการีชนที่มีอุปการะต่อเราก่อน
ใครๆ เป็นบุรพาจารย์ คือ เป็นครูคนแรกของลูกที่สอนให้รู้จักยืน
เดิน นั่ง นอน สอนการพูดจา และกิริยามารยาทต่างๆ ท่าน
เป็นพรหมของลูก คือ มีพรหมวิหารธรรม ๔ ประการ ได้แก่ มี
ความเมตตาปรารถนาดีต่อลูกไม่มีที่สิ้นสุด มีความกรุณาปรานี
ไม่หวังสิ่งตอบแทนจากลูก ขอเพียงให้ลูกเติบโตเป็นคนดีของ
สังคมเท่านั้น ก็พอใจแล้ว ครั้นลูกประสบความสำเร็จ พ่อแม่ก็
เป็นคนแรกที่มีมุทิตาจิต ปลื้มอกปลื้มใจ ที่เห็นลูกเจริญรุ่งเรือง
ในชีวิตและมีอุเบกขาธรรม มีใจเป็นกลางรักลูกทุกคนเท่ากันหมด
พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงประพฤติตนเป็นแบบอย่าง
ของความเป็นลูกยอดกตัญญูมานับภพนับชาติไม่ถ้วน ตั้งแต่
สมัยเป็นพระมหาชนก แบกมารดาว่ายข้ามมหาสมุทร ๗ วัน ๗
คืน ไม่ยอมปล่อยมารดาทิ้งให้เป็นเหยื่อของสัตว์ร้ายกลางทะเล
*มก. สีลวนาคจริยา เล่ม ๗๔ หน้า ๒๓๔