บทเรียนจากเปรตผู้มีฤทธิ์ : หน้า 236/584

เป็นเยี่ยงอย่าง Bsระเพื่อประชาช รู้เท่าไม่ถึงการณ์ (๑) ๒๓๕ ครั้นพ่อค้าผู้ไม่มีความผิดถูกประหารชีวิตแล้ว ด้วยกุศล กรรมที่ทำไว้เพียงเล็กน้อย จึงไปบังเกิดเป็นเปรตผู้มีฤทธิ์ มี ม้าอาชาไนยทิพย์สีขาวเป็นยานพาหนะ กลิ่นทิพย์หอมฟุ้งออก จากกาย ด้วยอานิสงส์ของการทำทางด้วยกะโหลกศีรษะโค และการกล่าวสรรเสริญคุณของผู้อื่นแต่กลับต้องเป็นผู้เปลือยกาย เพราะบาปกรรมเพียงเล็กน้อย ที่ได้นำเสื้อผ้าของเพื่อนไปซ่อน ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์นั่นเอง เปรตเปลือยกายได้ตรวจดูบุพกรรมของตน เกิดความ สังเวชว่า ตนเองทำบาปกรรมเพียงเล็กน้อย ยังได้รับผลกรรม ถึงเพียงนี้ ส่วนเจ้าหลานชายไปขโมยของเขา อีกทั้งไม่ได้ทําบุญ อะไรไว้ หากตายไปต้องตกนรกแน่นอน เมื่อเกิดความคิดห่วงใย เช่นนี้ และเห็นหลานชายถูกเสียบหลาว ด้วยความสงสาร จึงขึ้นม้าอาชาไนยไปเยี่ยมหลานชายที่ถูกเสียบหลาวทั้งเป็น ทุกเที่ยงคืน เปรตได้ไปยืนใกล้ๆ พลางกล่าวว่า “เจ้าหลานรัก เจ้าจงมีชีวิตอยู่ต่อไปเถิด การมีชีวิตอยู่เป็นมนุษย์นี้ ดีเลิศ ประเสริฐนัก” เมื่อหลานชายได้รับพรแล้ว เขาสามารถมีชีวิต อยู่ต่อไปได้อีก ด้วยอานุภาพของเวมานิกเปรต