ธรรมะเพื่อประช : หน้า 68/584

ธรรมะเพื่อประช อธิษฐาน บารมี ๖๗ เมื่อท่านนั่งเจริญภาวนา ครั้นใจเริ่มจะรวมหยุดนิ่งที่ ศูนย์กลางกาย ก็เกิดภาพที่เคยฆ่าคนอื่น ทั้งภาพที่เขาดิ้นทุรน ทุรายก่อนตาย ภาพการอ้อนวอนขอชีวิต หรือภาพเขาร้องไห้ คร่ำาครวญ เป็นภาพที่นำมาซึ่งความไม่สบายใจ มาขัดขวางการ ปฏิบัติธรรมของท่าน พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงรู้เรื่องนี้ดี จึง ตรัสให้กำลังใจท่านว่า “องคุลิมาล เธอจงอดกลั้นไว้เถิด เธอ เคยเสวยผลกรรม ซึ่งเป็นเหตุให้เธอต้องหมกไหม้อยู่ในนรก หลายโกฏิปี แล้วความทุกข์เพียงเล็กน้อยแค่นี้ เธอจะทนไม่ได้ เขียวหรือ” ทําให้ท่านเกิดกําลังใจ ไม่ยอมล้มเลิกความตั้งใจ ที่จะบำเพ็ญสมณธรรมต่อไป ในที่สุดท่านก็ได้บรรลุธรรมเป็น พระอรหันต์ วันหนึ่งขณะที่พระองคุลิมาลเดินบิณฑบาตในหมู่บ้าน ได้พบหญิงท้องแก่ใกล้คลอดคนหนึ่ง กำลังเจ็บท้องทุกข์ทรมาน ทันทีที่นางเห็นท่าน ก็ตกใจลุกขึ้นจะวิ่งหนี แต่ก็หนีไม่ไหว ได้แต่ นั่งตัวสั่นอยู่ตรงนั้น และร้องขอชีวิตไม่ให้ท่านทำร้าย ท่านไม่ได้ มีจิตคิดร้าย จึงกล่าวสัจจกิริยาธิษฐานว่า “น้องหญิง ในกาล เมื่อเราเกิดแล้วโดยชาติเป็นอริยะ เราไม่เคยมีความคิดเบียดเบียน ทำลายชีวิตของใครเลย ด้วยความสัตย์นี้ ขอความสวัสดีจงมี แก่เธอ” ขาดคำเท่านั้น หญิงคนนี้ก็คลอดบุตรออกมาอย่าง ง่ายดายในทันที