ธรรมะเพื่อประช: ปัญญา พิชิตปัญหา : หน้า 298/584

ธรรมะเพื่อประช ปัญญา พิชิตปัญหา ២៩៧ เมื่อพระโพธิสัตว์ได้โอกาส จึงกล่าวกับอำมาตย์ผู้เป็น เจ้าอิสรกรณวาทีว่า “ท่านหัวเราะเยาะเราทำไม ท่านบอกชาวโลก เองไม่ใช่หรือว่า สิ่งทั้งปวงพระเป็นเจ้าได้สร้างไว้ให้ ถ้าว่า พระเป็นเจ้าสร้างชีวิต สร้างฤทธิ์ สร้างความพินาศ สร้างกรรมดี และกรรมชั่วให้แก่ชาวโลกทั้งหมด ผู้ทําตามคําสั่งของพระเป็น เจ้าย่อมทําบาปได้ พระเป็นเจ้าต้องเปื้อนบาปนั้นเพียงผู้เดียว ถ้าคำสอนของท่านเป็นความจริง ลิงก็เป็นอันเราฆ่าดีแล้ว ถ้าหากรู้ว่าตนเองสอนผิด ก็ไม่ฟังหัวเราะเยาะเรา” เมื่อ เจ้าลัทธิอิสรกรณวาทีได้รับฟังเช่นนั้น ก็หมดปัญญาที่จะโต้วาทะ กับพระโพธิสัตว์ จึงนั่งนิ่งคอตก ไม่พูดจาอะไร พระโพธิสัตว์จึงเรียกให้อุจเฉทวาทีอำมาตย์เข้ามา พลางกล่าวว่า “ท่านกล่าวว่า ทานที่บุคคลให้แล้วไม่มีผล และ ยังสำคัญว่า สัตว์ทั้งหลายย่อมขาดสูญในโลกนี้เท่านั้น สัตว์ผู้ไป สู่ปรโลกไม่มีเลย แล้วมาหัวเราะเยาะเราทำไม” จากนั้นได้กล่าว สําทับว่า “รูปของสัตว์ทั้งหลาย ย่อมเป็นอยู่ได้เพราะอาศัยธาตุ ๔. เท่านั้น รูปเกิดจากสิ่งใด ย่อมเข้าถึงในสิ่งนั้นอย่างเดิม ชีพ ย่อมเป็นอยู่ในโลกนี้เท่านั้น ละไปแล้ว ย่อมพินาศในโลกหน้า โลกนี้ขาดสูญ เมื่อโลกขาดสูญอยู่อย่างนี้ หมู่สัตว์ย่อมขาดสูญ ไปหมด ใครเล่าในโลกนี้เปื้อนด้วยบาป ถ้าคำสอนของท่านเป็น ความจริง ลิงก็เป็นอันเราฆ่าดีแล้ว ถ้าท่านรู้ตัวว่า ได้สอนคนอื่น