ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
เปลี่ยนวิถีชีวิต ด้วยบุญบารมี
๑๕๓
อันเป็นปกติของหมู่สัตว์ที่ต้องเวียนว่ายตายเกิดในสังสารวัฏ จึง
ดำริอยู่ในใจว่า
“แม้เราจะสมบูรณ์พรั่งพร้อมด้วยรัตนสมบัติมากมาย
แต่ก็ไม่ได้ประเสริฐเท่าใด เพราะยังไม่พ้นจากกำเนิดของสัตว์ที่
ต้องเลื้อยคลานไปได้” คิดดูแล้วรู้สึกอเนจอนาถใจ นางนาค
กัญญาที่ห้อมล้อมอยู่ สังเกตเห็นพญานาคราชเริ่มเบื่อหน่าย
เกิดวิปฏิสารขึ้นในใจจึงพากันประดับกายงดงามด้วยทิพยอาภรณ์
แล้วเริงระบำฟ้อนรำดีดสีตีเป่าด้วยทิพยดนตรีขับกล่อม บำเรอ
พญานาคราช ให้เพลิดเพลินรื่นเริงสําราญใจ ให้คลายกังวล
ลืมความกลัดกลุ้มใจไปได้บ้าง
ในสวรรค์ชั้นจาตุมหาราชิกานั้น เป็นธรรมเนียมว่า ทุกๆ
กึ่งเดือน ท้าวมหาราชทั้งสี่พร้อมทั้งบริวาร ต้องพากันไปเฝ้า
พระอินทร์ ผู้ปกครองสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ พระอินทร์นั้นมี
อานุภาพแผ่ครอบคลุมไปถึงสวรรค์ชั้นจาตุมหาราชิกา ถ้าเปรียบ
สวรรค์ชั้นจาตุมหาราชิกา ก็เป็นเหมือนประเทศราชของชั้น
ดาวดึงส์
ฉะนั้น พญาปฐวินทรนาคราชจึงต้องติดตามท้าววิรูปักษ์
ผู้เป็นหนึ่งในมหาราชทั้งสี่ ที่ปกครองเหล่านาคทั้งหลายไปเข้า
เฝ้าพระอินทร์ด้วย เมื่อปฐวินทรนาคราชขึ้นไปบนสวรรค์ชั้น