ธรรมะและความกตัญญู : หน้า 540/584

ธรรมะเพื่อประชา ฝ่าเท้า มารดา ห น ท า ง พาสู่สวรรค์ ๕๓๙ เมื่อเสวยพระชาติเป็นสุวรรณสามมีพ่อแม่ตาบอดสนิททั้งสองข้าง ท่านก็อุปัฏฐากบำรุงเป็นอย่างดี แม้กระทั่งพระพุทธองค์ทรงถือกำเนิดเป็นสัตว์เดียรัจฉาน ทรงสามารถประพฤติวัตร คือ ความกตัญญูกตเวทีได้อย่างสมบูรณ์ *เช่นในสมัยที่พระองค์เสวยพระชาติเป็นช้างเผือก ที่มีความ กตัญญู มีบริวารถึง 900,000 เชือก สามารถปกครองช้างทั้งหมด ให้อยู่กันอย่างมีความสุข มารดาของท่านตาบอด ไม่สะดวกใน การหาอาหารด้วยตนเอง ในคืนวันหนึ่ง พญาช้างโพธิสัตว์จึงพา มารดาไปอยู่ในถ้ำที่เชิงเขาตามลำพัง คอยหาน้ำ หาอาหารมา เลี้ยงดูแลท่านด้วยความกตัญญู ต่อมา พรานป่าคนหนึ่งเข้าไปล่าสัตว์ในป่าใหญ่ เกิด เดินหลงป่าวนอยู่ถึง ๗ วัน ๗ คืน หาทางออกไม่พบ กระทั่ง เดินมาพบพญาช้าง พระโพธิสัตว์จึงให้นายพรานนั่งบนหลัง และนําออกจากป่าไป นายพรานเป็นคนอกตัญญู คิดจะเอาแต่ ได้ฝ่ายเดียว คิดว่าหากกลับไปถึงในเมืองเมื่อไรจะต้องไป กราบทูลพระราชา เพื่อจะได้รับพระราชทานเงินรางวัลบ้าง ขณะที่ออกจากป่า นายพรานได้แอบทําเครื่องหมาย ตามต้นไม้ เมื่อกลับถึงบ้านโดยปลอดภัยแล้ว จึงไปกราบทูล พระราชา บังเอิญในช่วงนั้น ช้างมงคลของพระราชาล้มตายลง