ธรรมะเพื่อประช : หน้า 111/584

ธรรมะเพื่อประช การตั้งตนไว้ชอบ ๑๑๐ จะมาบริโภคอาหารในเรือนของเรา เธออย่าได้กล่าวคำนอบน้อม ถึงสมณะโล้นนั้นสักวันหนึ่งเถอะนะ ถ้าพวกพราหมณ์ได้ยินค่า นอบน้อมนั้นแล้วจะไม่พอใจ เธออย่าได้ทําลายมิตรภาพของฉัน กับพราหมณ์นั้นเลย พราหมณีตอบว่า “แม้ว่ามิตรภาพของท่าน จะถูกตัดขาดจากพราหมณ์เหล่านั้น หรือจะถูกตัดขาดจาก เทวดาของท่านก็ตาม ฉันจะระลึกนึกถึงพระบรมศาสดาของฉัน เท่านั้น หากฉันไม่กล่าวนอบน้อมถึง จะอยู่ไม่ได้” พราหมณ์ได้ฟังดังนั้นก็เงื้อดาบพร้อมกับขู่ว่า “ถ้าหาก พรุ่งนี้เธอกล่าวนอบน้อมสมณะโล้นนั้น ในขณะที่พวกพราหมณ์ นั่งอยู่ ฉันจะฟันเธอให้ขาดเป็นสองท่อนด้วยดาบเล่มนี้” ปกติ ธรรมดาอริยสาวิกา ยากที่ใครๆ จะทำให้หวั่นไหวได้ นางจึง กล่าวว่า “พราหมณ์ แม้ท่านจะฟันฉันให้เป็นท่อนเล็กท่อนน้อย ฉันก็จะไม่ตัดขาดจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้าผู้ประเสริฐสุดเลย” เมื่อพราหมณ์นั้นไม่อาจห้ามนางได้ จึงทิ้งดาบแล้วเดินจากไป วันรุ่งขึ้น ขณะพราหมณ์ทั้งหลายกำลังนั่งบริโภคข้าว- มธุปายาส ซึ่งพราหมณ์ภารทวาชะเองก็ได้นั่งบริโภคอยู่ด้วยนั้น นางพราหมณีได้ถือทัพพีทอง เดินไปหาพราหมณ์ผู้เป็นสามีเพื่อ นําข้าวมธุปายาสไปให้ ขณะนั้นเองนางลื่นล้มลงที่กองไม้ที่เขา เก็บไว้ไม่เรียบร้อย ทุกขเวทนาเกิดขึ้นแก่นาง ทันใดนั้นนางได้