พรหมทัตกุมารและอาจารย์ : หน้า 52/584

ธรรรเพื่อประช โทษที่ไม่มีโทษ ๕๑ และคิดผูกพยาบาทอาฆาตตน หลังจากเหตุการณ์ในครั้งนั้น พรหมทัตกุมารได้ตั้งใจ ศึกษาเล่าเรียน จนกระทั่งสำเร็จการศึกษา จึงลาอาจารย์กลับ ไปบ้านเมืองของตน โดยทำทีว่าเคารพนอบน้อม ซาบซึ้งในพระคุณ ของอาจารย์ แต่ในใจยังนึกจองเวรอยู่ จึงกล่าวกับอาจารย์ว่า “เมื่อกระผมได้เป็นพระราชา ขอเชิญอาจารย์ไปที่เมืองกระผม ด้วยนะครับ” อาจารย์ก็รับปาก เมื่อกลับถึงบ้านเมืองของตน พรหมทัตกุมารได้แสดง ศิลปะต่างๆ ที่ร่ำเรียนมาให้พระชนกชนนีทอดพระเนตร ทั้งสองพระองค์ทรงโสมนัสเป็นอย่างมาก จึงทรงแต่งตั้งให้ พรหมทัตกุมารเป็นพระราชาครองราชสมบัติ เมื่อพรหมทัตกุมาร ขึ้นครองราชย์แล้ว ได้ส่งพระราชสาสน์ไปถึงอาจารย์ เพื่อเชิญ มาเยี่ยมที่เมืองพาราณสี อาจารย์ได้รับสาสน์แล้วคิดว่า ในตอน นี้ลูกศิษย์ของเรายังหนุ่มอยู่ ยังไม่เข้าใจสิ่งที่เราได้ลงโทษไปใน ครั้งนั้น เราไม่ควรไปในตอนนี้ รอให้เขามีประสบการณ์มากกว่านี้ เมื่อถึงตอนนั้น ถ้าเราได้ชี้แจงอธิบายเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นแล้ว เขาจึงจะเข้าใจได้ดีกว่าตอนนี้ คิดดังนี้แล้วจึงบอกปฏิเสธไป จวบจนพระเจ้าพรหมทัตพระชนมายุล่วงเข้าวัยกลางคน อาจารย์จึงเดินทางไปเยี่ยม เมื่อไปถึง พระราชาแสดงอาการ