ธรรมะเพื่อประช: เรื่องราวของพระราชกุมารและพราหมณ์ : หน้า 335/584

ธรรมะเพื่อประช ปัญญา พาพ้นภัย (๒) ๓๓๔ แสร้งทำเป็นพราหมณ์ตาบอดมาเป็นเวลานานถึง ๑๖ ปี ฝ่าย พระราชเทวีเมื่อประสูติพระโอรสที่เกิดจากพระราชาแล้ว ก็ ตั้งใจเลี้ยงพระโอรสด้วยความทะนุถนอม จนกระทั่งเติบใหญ่ เมื่อพระโอรสเจริญวัยขึ้นมีพระชนมายุได้ ๑๖ ชันษา พราหมณ์ปุโรหิตจึงขอร้องให้พระโอรสจับปลายไม้เท้าจูงไปที่ ท่าน้ำแห่งหนึ่ง เมื่อเห็นว่าอยู่กันลำพังเพียงสองต่อสอง จึงได้ ความซับซ้อนของชีวิต และเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อ ๑๖ ปีที่ผ่าน ลืมตาขึ้นสนทนากับพระราชกุมาร พราหมณ์ได้ทูลเรื่องราว มาพร้อมทั้งชี้หลุมฝังศพของพระราชา ผู้เป็นพระบิดาบังเกิดเกล้า พระราชกุมารลำดับเหตุการณ์ทั้งหมด ทรงเชื่อว่าสิ่งที่พราหมณ์ พูดมาทั้งหมดนั้นเป็นความจริง เพราะที่ผ่านมา ตนเองไม่มี ความรู้สึกว่าเป็นลูกของทาสปรันตปะเลย แต่ไม่ได้คิดอะไรไป มากกว่านั้น เมื่อรู้ความจริง จึงคิดแก้แค้นแทนพระบิดา วันหนึ่ง เมื่อพระกุมารเห็นเป็นโอกาสเหมาะ ที่จะกำจัด ทาสผู้ทรยศต่อพระบิดา จึงชักชวนทาสปรันตปะไปที่ท่าน้ำ ซึ่งเคย เป็นท่าที่ทาสเคยลอบปลงพระชนม์พระบิดามาก่อน ขณะทาส ปรันตปะกำาลังลงอาบน้ำ โดยไม่ทันเฉลียวใจและไม่ได้ระวังตัว พระกุมารได้ใช้พระขรรค์ฆ่าทาสผู้ทรยศทันที แล้วกลับไปหา พราหมณ์ปุโรหิต พระกุมารได้ตำหนิการกระทำอันไม่งามของ