ธรรมะและศิลปะในการดำรงชีวิต : หน้า 353/584

ธรรมะเพื่อประช ศิลปะในการดำรงชีวิต ๓๕๒ ปัจเจกพุทธเจ้าทรงรับ และหวังจะอนุเคราะห์ ชายหนุ่มผู้มีศรัทธาตาริด้วยปัญญาว่า พื้นทางเดิน เข้าไปสู่บรรณศาลามีเปือกตมที่ฉาบด้วยของเขียวสด ดังนั้น ขณะพระปัจเจกพุทธเจ้าเข้าสู่บรรณศาลา พระบาททั้งสองจะ แปดเปื้อน จึงปูผ้ากัมพลสีแดงซึ่งเป็นผ้าห่มของตนมีค่าถึง 9,000 กหาปณะ เป็นที่รองเท้า เมื่อพระปัจเจกพุทธเจ้าครองผ้าไตร จีวรใหม่ และเดินไปบนผ้ากัมพลสีแดงงาม ชายหนุ่มยิ่งเกิด มหาปีติรำพึงว่า “จ่าเดิมแต่พระปัจเจกพุทธเจ้าย่างเหยียบลงบนผ้า- กัมพลสีแดง รัศมีแห่งผ้ากัมพลระคนกับรัศมีกายแห่งพระคุณเจ้า ช่างงามรุ่งเรืองไพโรจน์สุดจะพรรณนา ด้วยอานิสงส์นี้ ขอให้ ข้าพเจ้าจงมีฝ่ามือ และฝ่าเท้างดงาม ดุจสีดอกหงอนไก่ทุกชาติ เทอญ” เขาตั้งใจอุปัฏฐากบำรุงพระปัจเจกพุทธเจ้า ตลอดครบ ถ้วนไตรมาส บุญใหญ่ตลอด ๓ เดือน ที่ได้ทำอย่างเต็มที่นั้น เมื่อหมดอายุขัยทำให้เขาได้ไปบังเกิดเป็นเทพบุตรสุดโสภา สถิต ณ มหาทิพยวิมานในสุคติโลกสวรรค์ ครั้นมาถึงยุคสมัยพระ สัมมาสัมพุทธเจ้าของเรา ท่านได้มาบังเกิดเป็นบุตรเศรษฐี มี วรรณะผ่องใส มีฝ่ามือฝ่าเท้าแดงงามเหมือนสีดอกหงอนไก่ ต่อ มาได้ออกบวชประพฤติธรรม ในที่สุดก็บรรลุอรหัตตผลอันเลิศ