ธรรมนำสุข : หน้า 182/584

ธรรรเพื่อประชาช แรงบันดาลใจ (๒) ១៨១ ทุกข์ที่เกิดขึ้นจากการครอบครองชิ้นเนื้อ แม้กามคุณทั้ง ๕ ก็ เช่นเดียวกัน ผู้ใดยึดถือไว้ ผู้นั้นย่อมเป็นผู้มีความทุกข์ ส่วนผู้ไม่ ยึดถือเป็นผู้มีความสุข เพราะกามเหล่านี้เป็นของสาธารณะ สำหรับคนจำนวนมาก เรามีหญิงถึง ๑๖,000 นาง ดังนั้นเราควร ละกามคุณ ทั้ง ๕ แล้วอยู่เป็นสุข เหมือนเหยี่ยวตัวที่ทิ้งก้อนเนื้อ ดีกว่า” เพียงอาศัยชิ้นเนื้อเป็นอารมณ์ ท่านสามารถเจริญ วิปัสสนาจนได้บรรลุปัจเจกโพธิญาณ เป็นผู้ไม่มีความอาลัยใน วัตถุกามและกิเลสกามอีกต่อไป ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง พระบรมศาสดาทรงนำมาเล่าให้ภิกษุ ๕๐๐ รูป ได้รับฟัง เป็นเรื่องน่าสนใจไม่น้อย คือในแคว้นอุตตร- ปัญจาละ ในกบิลนคร พระราชาทรงพระนามว่า ทุมมุขะ เสวย พระกระยาหารเช้าแล้ว ทรงประดับเครื่องอลังการพร้อมสรรพ ห้อมล้อมด้วยหมู่อ่ามาตย์ ประทับยืนทอดพระเนตรพระลาน หลวงทางสีหบัญชรที่เปิดไว้ ขณะเดียวกันนั้นเอง พวกคนเลี้ยง วัวต่างเปิดประตูคอกวัว เพื่อให้มันออกหากิน พวกวัวตัวผู้ออก จากคอกได้ เที่ยวเดินตามวัวตัวเมียตัวหนึ่งด้วยอำนาจกิเลส โคถึกใหญ่ซึ่งเป็นจ่าฝูง เห็นเช่นนั้นเกิดความหึงหวง จึงขวิด เข้าที่ระหว่างขา ทำให้ลำไส้ใหญ่ของวัวตัวนั้น ทะลักออกมา ทางปากแผล มันดิ้นทุรนทุรายด้วยความเจ็บปวด ในที่สุด ก็ถึงแก่ความตาย ณ ที่นั้นนั่นเอง