ธรรมะเพื่อประช: การเข้าใจความกลัวตาย : หน้า 92/584

ธรรมะเพื่อประช ผู้กลัวตาย และไม่กลัวตาย ៩១ ตนเองว่า “ข้าแต่ท่านพระโคดมผู้เจริญ ข้าพเจ้ามีความเห็นว่า สัตว์ที่เกิดมาแล้ว ที่ชื่อว่าผู้ไม่หวาดกลัวไม่สะดุ้งต่อความตาย นั้นไม่มีในโลกนี้ แล้วพระองค์มีความเห็นอย่างไรบ้าง” พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า “พวกเหล่าสัตว์ที่เกิดมาแล้ว จําพวกที่หวาดกลัว หวาดหวั่นต่อความตายก็มี พวกที่ไม่กลัวไม่ สะดุ้งต่อความตายเลยก็มี” พราหมณ์ทูลถามต่อไปว่า “แล้วทั้ง สองอย่างนี้เป็นอย่างไรเล่าพระเจ้าข้า" พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสตอบว่า “หมู่สัตว์ที่สะดุ้งกลัว ต่อความตาย คือผู้ที่เกิดมาในโลกนี้ ไม่มีเป้าหมายของชีวิต ไม่รู้ ว่า ตัวเองเกิดมาทําไม ตายแล้วจะไปไหน หรือมีอะไรเป็นเป้า หมายสูงสุดของชีวิต เมื่อไม่รู้คุณค่าก็ไม่แสวงหาที่พึ่ง ยังมี ความยึดมั่นในกามคุณ ยินดีในรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส มี ความต้องการที่ไม่สิ้นสุด เมื่อเจ็บป่วยหนัก ใกล้จะหมดลมหายใจ จิตใจจึงเต็มไปด้วยความกังวล อาลัยอาวรณ์ในเบญจกามคุณที่ เคยได้รับ และหวาดหวั่นต่อมรณภัยที่จะมาถึง เพราะไม่มั่นใจ ในชีวิตหลังความตายว่าจะไปสู่สุคติภูมิหรือทุคติภูมิ ส่วนคนบางคน แม้ไม่มีความอาลัยในกาม แต่ยังอาลัย อาวรณ์อยู่กับสังขารร่างกายของตัวเอง ยึดติดลุ่มหลงในร่างกาย พยายามที่จะปิดบัง ซ่อนเร้นความเปลี่ยนแปลงทางร่างกาย