ธรรมะเพื่อประชและความหิวของสรรพชีวิต : หน้า 436/584

ธรรมะเพื่อประช ราชทูต รับใช้ตัวเอง ๔๓๕ ใส่ท้อง เพราะมีความหิวความอยากเป็นนิตย์ ส่วนข้าพระองค์ เป็นทูตรับใช้ของท้อง ที่มีความหิวอยู่เป็นนิตย์ ข้าแต่พระองค์ ผู้ประเสริฐกว่านรชน ขอพระองค์อย่าทรงพิโรธข้าพระองค์เลย อีกประการหนึ่งคนทั้งหลายย่อมตกอยู่ในอำนาจของท้อง ซึ่งมีความอยากอยู่เสมอ ไม่เลือกว่ากลางวันหรือกลางคืนฉันใด ข้าพระองค์เป็นทูตรับใช้ท้องของตัวเอง คอยรับใช้ท้องที่มีความ หิวความอยากอยู่ฉันนั้น ข้าแต่พระองค์ผู้ประเสริฐกว่าพสกนิกร ขอพระองค์อย่าทรงพิโรธข้าพระองค์เลย เมื่อพระเจ้าโภชนสุทธิกราชได้ทรงสดับพจนารถแห่ง บุรุษนั้น จึงทรงดำริว่า ถ้อยคำของบุรุษนี้ ล้วนแต่ประกอบด้วย อรรถและธรรม เป็นความจริงแท้ เพราะว่าคนและสัตว์ทั้งหลาย ในโลกนี้ ล้วนแต่เป็นข้ารับใช้ความอยากของตัว ทุกคนล้วนตก อยู่ในอานาจของความอยากความหิวกระหายด้วยกันทั้งสิ้น อัน ความอยากนี้ ย่อมเป็นใหญ่ใช้สอยคนและสัตว์ทั้งหลายโดย ไม่เลือกหน้า ถ้อยคำของบุรุษนี้ไพเราะจับใจเรายิ่งนัก ครั้นทรงดำริอย่างนี้แล้ว จึงตรัสว่า “ดูก่อนบุรุษ ผู้เป็น ดุจราชทูตของตัวเอง เราจะให้โคสีแดงแก่ท่านหนึ่งพัน กับโคที่ เป็นจ่าฝูงอีกหนึ่งตัว และจะให้ฐานันดรแก่ท่าน พร้อมทั้งทรัพย์ ยศและบริวาร การที่เราจะไม่ให้สิ่งของแก่ท่าน ซึ่งมีความ