ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
จ น ข้ า ม า พ ร ว ย ข้ า ม ช า ติ (๕)
๒๒๘
สังสารวัฏของคนๆ หนึ่ง กว่าจะถึงจุดหมายปลายทางของชีวิต
คือการได้บรรลุมรรคผลนิพพาน ต้องอาศัยกำลังบุญอย่างมาก
เมื่อมีบุญมาก การทําสิ่งใดย่อมจะสำเร็จทุกอย่าง เหมือนอย่าง
มหาทุคตะผู้เคยเป็นคนยากจนมาก่อน แต่ด้วยความไม่ประมาท
ในชีวิต เขาเริ่มต้นทำความดีจนผลแห่งความดีนั้นปรากฏ ใน
ที่สุดได้สําเร็จมรรคผลเป็นอัศจรรย์ เพราะบุญกุศลที่ได้ทำไว้
อย่างดี ด้วยใจที่ใสสะอาดบริสุทธิ์ จึงมีอานิสงส์ยิ่งใหญ่ไพศาล
ส่งผลให้สมปรารถนาในทุกสิ่งคือได้เข้าถึงความเต็มเปี่ยมของชีวิต
เพราะฉะนั้น อย่าได้ดูเบาในการสั่งสมบุญ แม้เป็นบุญ
เล็กบุญน้อยให้ทำต่อไป ทำด้วยใจที่หยุดนิ่งใสบริสุทธิ์ไม่ว่าจะ
เป็นบุญจากการให้ทาน รักษาศีลหรือเจริญภาวนา ให้ทำไป
พร้อมๆ กัน เพราะบุญคือเพื่อนแท้ที่ติดตามตัวเราไปทุกหนทุกแห่ง
เป็นสมบัติที่เราสามารถนําติดตัวไปข้ามภพข้ามชาติ เมื่อเรา
เข้าใจเรื่องของบุญเช่นนี้แล้ว อย่ามัวให้ความสำคัญกับการ
ทำมาหากิน เพียงอย่างเดียว ต้องสั่งสมบุญบารมีไปด้วย ต้อง
ให้ความสําคัญกับชีวิตในสัมปรายภพ ซึ่งเป็นชีวิตที่ยาวนานกว่า
ภพปัจจุบันนี้มาก ดังนั้นเราต้องทุ่มเทชีวิตจิตใจสั่งสมบุญให้เต็มที่
และนั่งสมาธิให้ได้ทุกๆ วัน ให้มีพระรัตนตรัยภายในเป็นที่พึ่ง
ที่ระลึกกันทุกคน