ธรรมะเพื่อประช: แก้ปัญหาด้วยปัญญาอันลึกซึ้ง : หน้า 379/584

ธรรมะเพื่อประช แก้ปัญหาด้วยปัญญาอันลึกซึ้ง (๓) ๓๗๘ เนื้อตัวนั้นเห็นเขาแล้ว จึงได้เดินเข้ามาสนทนาด้วย นี่ก็เป็น เรื่องที่น่าทึ่ง กระแสแห่งความเมตตาของเขา และความเป็นผู้มี จิตใจที่ดีงาม ทำให้สัตว์ทั้งหลายไม่มีความหวาดระแวง หรือ กลัวภัยต่อมนุษย์ และเนื้อตัวนั้นก็ได้ฝากคำถามให้ทูลถามพระ ราชาด้วยว่า “เหตุใดข้าพเจ้าจึงชอบและเล็มหญ้าอยู่เฉพาะ ภายใต้ร่มไม้แห่งนี้เพียงที่เดียวเท่านั้น ไม่อยากไปหากินที่อื่นเลย ท่านช่วยถามพระราชาด้วย ถ้าพระองค์ตรัสว่าอย่างไร ขอท่าน จงกลับมาบอกข้าพเจ้าด้วย” เขาก็รับคำและเดินทางต่อไป พอเดินทางมาได้สักระยะหนึ่ง มีนกกระทาตัวหนึ่ง ซึ่ง จับอยู่ที่จอมปลวกสูงใหญ่แห่งหนึ่ง และได้เอ่ยด้วยวาจาภาษา มนุษย์กับนายคามณีจันท์ว่า “ขอท่านจงกรุณาทูลถามพระราชา ด้วยว่า เพราะเหตุไรข้าพเจ้าจึงต้องมาเฝ้าอยู่ที่ตรงนี้ ทําไมจึง ไปจากจอมปลวกนี้ไม่ได้ ถ้าพระองค์ตรัสตอบว่าอย่างไร ขอท่าน จงกลับมาบอกข้าพเจ้าด้วย” เขารับคำแล้วก็เดินทางต่อไป ซึ่ง ตอนนี้เดินทางมาได้กว่าครึ่งทางแล้ว เป้าหมายข้างหน้า คือ พระราชสํานักในเมืองพาราณสี จวบจนมาถึงต้นไม้ใหญ่แห่งหนึ่ง ที่ขึ้นสูงตระหง่านอยู่ ริมทาง ซึ่งแต่ก่อนเคยมีคนมาบวงสรวงกันมาก รุกขเทวดาตน หนึ่งซึ่งมีวิมานสิงสถิตอยู่ที่ต้นไม้นั้น ได้ออกมาปรากฏกายต่อ หน้าเขา แล้วกล่าวว่า “เมื่อท่านเข้าไปในเมืองพาราณสีแล้ว