ความเพียรในธรรมะเพื่อการหลุดพ้น : หน้า 207/584

ธรรมะเพื่อประช จ น ข้ า ม า พ ร ว ย ข้ า ม ช า ติ (๓) ๒๐๖ เลิกลา จะไม่ตามใจกิเลส เพราะรู้ว่ากิเลสคือสิ่งที่ชักจูงใจให้ตกต่ำ ต้องเวียนวนอยู่ในมหาสมุทรแห่งทุกข์ในสังสารวัฏ ไม่สามารถ ข้ามขึ้นสู่ฝั่งพระนิพพานได้ เพราะฉะนั้นพระบรมศาสดาจึงทรง สั่งสอนให้พุทธสาวกมีความเพียรไม่ลดละ เพราะคนจะล่วงพ้น จากทุกข์ได้เพราะความเพียร หากย่อหย่อนแล้ว ความสําเร็จที่ ตั้งไว้จะไกลออกไป แม้การสั่งสมบุญก็ต้องมีความเพียร มีใจจดจ่อ ไม่ย่อท้อเมื่อเจออุปสรรค อุปสรรค นอกจากแปลว่าสิ่งขวางกั้นการทําความดี ของเราแล้ว นักปราชญ์ยังให้ไว้อีกนัยหนึ่งว่า อุปสรรค แปลว่า เข้าใกล้สวรรค์ ใกล้ความสุขและความสำเร็จ ดังนั้นเมื่อพบเจอ อุปสรรค ก็ให้ดีใจเถิดว่า เราใกล้จะประสบความสําเร็จแล้ว สําหรับตอนนี้ เรามาติดตามเรื่องราวของมหาทุคตะ ผู้ไม่ย่อท้อในการทําความดีกันต่อ ตอนที่แล้วได้กล่าวถึง มหาทุคตะเสียใจที่ผู้นําบุญมัวแต่สาละวนจนหลงลืม ทำให้เขา ไม่มีเนื้อนาบุญไปฉันภัตตาหารที่บ้าน ทว่าผู้นำบุญได้ชี้ทางสว่าง ให้ว่า อย่าเพิ่งท้อแท้ใจ พระบรมศาสดาทรงเป็นผู้อนุเคราะห์ คนยากคนจน ขอให้ไปทูลอาราธนาพระพุทธองค์เถิด *วันนั้น พระบรมศาสดาทรงตรวจดูสัตวโลก ในเวลา *มก. บัณฑิตสามเณร เล่ม ๔๑ หน้า ๓๒๔