ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 295/584

ธรรมะเพื่อประชา ปัญญา พิชิตปัญหา ២៩៤ ในสมัยหนึ่ง พระบรมโพธิสัตว์เกิดเป็นลูกของพราหมณ์ มหาศาล ชื่อโพธิกุมาร มีทรัพย์สมบัติมากถึง ๔๐ โกฏิ เมื่อเติบโต ขึ้น ได้พิจารณาเห็นว่า ชีวิตครองเรือนคับแคบ เป็นทางมาแห่ง ธุลี ยากจะสลัดออกจากทุกข์ได้ จึงออกบวชเป็นปริพาชกอยู่ใน ป่าหิมพานต์ บำเพ็ญตบะอยู่ที่นั่น จนเป็นผู้มีฤทธิ์มีเดช และมี ปัญญามาก ครั้นถึงฤดูฝน ท่านออกจากป่า เที่ยวภิกขาจารไปจนถึง เมืองพาราณสี พระราชาทอดพระเนตรเห็น บังเกิดความเลื่อมใส จึงถวายโภชนะเลิศรส และอาราธนาให้ท่านมารับภัตตาหาร เป็นประจำ สมัยนั้นในราชสำนักมีอำมาตย์ ๕ คน เป็นมิจฉาทิฏฐิ คนแรกเป็นอเหตุกวาที มีวาทะว่า สัตว์ทั้งหลายเป็นผู้หมดจดใน สงสาร คนที่ ๒ เป็นอิสรกรณวาที มีความเห็นว่า พระเจ้าเป็น ผู้สร้างโลก คนที่ ๓ เป็นปุพเพกตวาที ผู้มีวาทะว่า ความสุข หรือความทุกข์ของหมู่สัตว์ เกิดขึ้นมาเพราะเหตุในอดีตเท่านั้น คนที่ ๔ เป็นอุจเฉทวาทีสั่งสอนมหาชนว่า ผู้จากโลกนี้ไปโลก หน้าไม่มี โลกนี้ขาดสูญ ส่วนคนสุดท้ายเป็นขัตตวิชชวาที่มี วาทะว่า เมื่อปรารถนาประโยชน์เพื่อตนเอง ควรฆ่ามารดาบิดา พระโพธิสัตว์เห็นว่า ถ้าปล่อยให้อำมาตย์ทั้ง ๕ คนนี้ รับ *มก. มหาโพธิชาดก เล่ม ๑๒ หน้า ๔๕