ธรรมะเพื่อประช: ประโยชน์ของศิลปะในการสื่อสาร : หน้า 342/584

ธรรมะเพื่อประช คุณค่าแห่งศิลปะ ๓๔๑ พระราชาประทับนั่งในราชรถ ทอดพระเนตรเห็นเงาใบไม้ ที่ขาดทะลุเป็นรูปร่างต่างๆ เช่นนั้น ทรงจ้องดูด้วยความสนพระทัย พลางตรัสถามมหาดเล็กว่า “ใครทำให้ใบไม้ขาดทะลุเป็นช่อง อย่างนี้” เมื่อพระองค์รู้ว่าชายง่อยเป็นคนทำ ทรงดำริว่า “คน ผู้นี้แหละ สามารถปราบนิสัยพูดมากของปุโรหิตได้” ทรงรับสั่ง ให้พวกมหาดเล็กนำตัวชายง่อยมาเข้าเฝ้าทันที เมื่อชายง่อยได้เข้าเฝ้าพระราชาเพียงลำพัง พระองค์ ตรัสถามชายง่อยว่า “ในราชสำนักของเรา มีปุโรหิตปากกล้า คนหนึ่ง เจ้าสามารถทําให้เขาหยุดพูดได้ไหม” ชายง่อยกราบทูลว่า “ถ้าได้มูลแพะประมาณทะนานหนึ่ง ข้าพระองค์ก็สามารถทําได้ พระเจ้าข้า” พระราชารับสั่งให้มหาดเล็กพาชายง่อยเข้าสู่พระราชวัง ทันที และจัดสถานที่ให้เขานั่งอยู่ภายในม่าน เจาะม่านเป็นช่อง เล็กๆ แล้วสั่งให้จัดที่นั่งของปุโรหิต หันหน้าตรงไปทางช่อง ผ้าม่านนั้น โดยวางมูลแพะแห้งประมาณ ๑ ทะนาน ไว้ใกล้ๆ ชายง่อย เมื่อถึงเวลาที่ปุโรหิตมาเข้าเฝ้า ทันทีที่พระราชาเริ่ม สนทนา ปุโรหิตก็ไม่ยอมให้โอกาสคนอื่นๆ ได้พูด เริ่มกราบทูล พระราชาตามนิสัยพูดมากของตน ชายง่อยใช้ศิลปะของตน ดีด