พระในบ้าน : หน้า 515/584

ธระพี ประชา พระในบ้าน ๕๑๔ เคยร่ำรวย แม้จะมีลูกก็ไม่ได้ฟัง จึงคิดว่า ได้ยินว่า พระสมณ โคดมทรงฉลาดในการต้อนรับ ถ้าเราเข้าไปหาพระสมณโคดมแล้ว จะต้องได้รับการต้อนรับเป็นแน่แท้ พราหมณ์คิดดังนั้นแล้ว ตัดสินใจถือไม้เท้ามุ่งหน้าไปเข้าเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้า เพื่อ หวังจะขอความเมตตาจากพระพุทธองค์ พราหมณ์ได้ทูลเล่า เรื่องราวทั้งหมด พระพุทธองค์จึงแนะกุศโลบาย ให้พราหมณ์ ท่องจำคาถาไปกล่าวในสภากลางเมืองว่า “ข้าพเจ้าจักเพลิดเพลิน และปรารถนาความเจริญแก่บุตรเหล่าใด บุตรเหล่านั้นถูกภรรยา ยุยง รุกรานข้าพเจ้าเหมือนสุนัขรุกรานสุกร ฉะนั้น บุตรเหล่านั้น เป็นอสัตบุรุษ แต่มาเรียกข้าพเจ้าว่า พ่อ ข้าพเจ้าผู้เป็นบิดาต้องท่องเที่ยวขอทานที่เรือนของคนอื่น เหมือนม้าแก่ที่ใช้งานไม่ได้อีกแล้ว เขาจึงงดให้อาหาร ได้ยินว่า ไม้เท้าของข้าพเจ้ายังจะประเสริฐกว่าบุตรเหล่านั้น บุตรที่ไม่ เชื่อฟังจะประเสริฐอะไร เพราะไม้เท้ากันโคดก็ได้ กันสุนัขก็ได้ มีไว้ยันข้างหน้าเวลามืดก็ได้ ใช้หยั่งลงไปในที่ลึกก็ได้ และเพราะ อานุภาพแห่งไม้เท้า คนแก่เช่นข้าพเจ้าพลาดล้มแล้วกลับยืนขึ้น อีกได้” พราหมณ์จําคาถาเหล่านั้นจนขึ้นใจ แล้วกราบทูลลา พระพุทธองค์กลับไป เมื่อพราหมณ์สังเกตเห็นว่า พวกลูกชาย เข้ามาร่วมงานประชุมพราหมณ์ที่สภากลางเมือง ในวันประชุม