ธรรมะเพื่อประช: แก้ปัญหาด้วยปัญญาอันลึกซึ้ง (๒) : หน้า 370/584

ธรรมะเพื่อประช แก้ปัญหาด้วยปัญญาอันลึกซึ้ง (๒) ៣៦៩ ตนจนแท้งลูก และกล่าวคำว่า “ขอราชทูตจงมีแก่ท่าน” นาย คามณิจันท์จึงต้องตกเป็นจำเลยของโจทก์รายที่สองทันที จาก นั้นทั้งสามคน คือ พราหมณ์ สหายและเจ้าของโค ออกเดินทาง มุ่งหน้าไปยังเมืองพาราณสีต่อไป ในระหว่างทางทั้งสามพบคนเลี้ยงม้า ซึ่งกำลังวิ่งไล่ม้า ของตนอยู่ และม้าได้วิ่งผ่านมาทางคนทั้งสาม คนเลี้ยงม้า ตะโกนให้นายคามณีจันท์ช่วยเอาอะไรปาม้าตัวนี้ เพื่อให้มันกลับ มาเขารีบเอาก้อนหินปาใส่ม้าเผอิญไปถูกขาของม้าทำให้มันขาหัก คนเลี้ยงม้าก็เลยโทษเขาว่า เป็นคนทําร้ายม้าของตนจนขาหัก และกล่าวว่า “ขอราชทูตจงมีแก่ท่าน” นายคามณีจันท์จึงต้อง ตกเป็นจำเลยของโจทก์คนที่สามอีก ครั้นเดินทางมาถึงเขาลูกหนึ่ง นายคามณีจันท์รู้สึกท้อใจ ลำบากใจ คิดว่าเราควรจะตายเสียดีกว่า จึงหาโอกาสที่จะกระโดด เขาตาย คิดดังนั้นแล้ว พราหมณ์บอกกับโจทก์ผู้คุมทั้งสามคนว่า จะขอแวะไปถ่ายหนักที่พุ่มไม้ริมหน้าผา จากนั้นได้แอบกระโดด ลงมาจากหน้าผา หวังจะฆ่าตัวตาย แต่เผอิญยังมีบุญอยู่ ยังไม่ ถึงฆาต เขาตกลงมาผ่านใบไม้กิ่งไม้และต้นไม้ แล้วร่วงลงมาทับ คนที่อยู่ข้างล่าง ซึ่งเป็นช่างทำเสื่อลำแพน ผลปรากฏว่า ช่าง ทําเสื่อผู้เป็นบิดา โดนทับตาย แต่ตัวเขากลับไม่เป็นอะไรมาก เพียงแค่บอบช้ำเล็กน้อย ลูกชายของช่างทำเสื่อจึงเอาเรื่องกับ