ธรรมะเพื่อประช: ปัญญา พาพ้นภัย : หน้า 325/584

ธรรมะเพื่อประช ปัญญา พาพ้นภัย(๑) ๓๒๔ รองเท้าวางไว้ที่พื้นดิน นอนอยู่บนกระดานแผ่นเดียว แต่ยังไม่ ถึงกับหลับสนิท ขณะนั้นลูกน้อย ๒ ตัวของแม่สุนัข ร้องขึ้นด้วย ความหิว แม่ของมันได้บอกลูกทั้ง ๒ ตัว ตามภาษาของตนว่า “ลูกรัก เจ้าอย่าทำเสียงดัง มีคนถอดรองเท้าวางไว้ที่พื้นบน ศาลาหลังนี้ แล้วนอนบนแผ่นกระดาน แต่ยังไม่หลับ ถ้าคนนั้น นอนหลับแล้ว แม่จะไปคาบรองเท้ามาให้พวกเจ้ากิน” พระโพธิสัตว์ได้ยินเสียงร้องของลูกสุนัข ตั้งใจเงี่ยโสต สดับว่า สุนัขคุยอะไรกัน พระองค์ทรงรู้ภาษาของสุนัข ด้วย อานุภาพของมนต์ จึงเสด็จออกจากห้องบรรทมไปเปิดพระแกล ตรัสบอกคนเข็ญใจที่นอนอยู่บนศาลาว่า “พี่ชาย รองเท้าของ ท่านที่ถอดไว้บนพื้นดินนั้นน่ะ ให้แขวนไว้บนต้นไม้เถิด สุนัขจะ ได้ไม่คาบไป” แม่สุนัขจิ้งจอกได้ยินเช่นนั้น ก็โกรธพระโพธิสัตว์ ที่มาขัดลาภที่จะได้กินรองเท้าหนัง วันรุ่งขึ้นมันก็แอบหลบเข้า มาในเมืองเช่นเคย คืนนั้น มีชายคนหนึ่งตั้งใจว่าจะดื่มน้ำ จึงลงไปที่ท่านํ้า สระโบกขรณี แต่เกิดสะดุดตอไม้ตกลงไปในน้ำ ทำให้ชะตาขาด สําลักน้ำขาดใจตายอยู่ใต้บันไดท่าน้ำนั้นเอง โดยที่คนมาพักด้วย กันไม่รู้เลย ยกเว้นแม่สุนัขจิ้งจอก ซึ่งเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดที่ เกิดขึ้น มันได้บอกลูกของมันที่กำลังร้องด้วยความหิวว่า “ลูกเอ๋ย