ข้อความต้นฉบับในหน้า
Bะเพื่อประช
ผู้นำบุญของโลก
๔๒๖
จากนั้นท่านได้พิจารณาดูสังขารของตนเอง ก็รู้ว่าจะ
ต้องปรินิพพานในวันนี้แล้ว จึงกราบทูลลาพระบรมศาสดาเพื่อ
ปรินิพพาน แต่ก่อนที่จะปรินิพพาน ท่านปรารถนาให้มหาชน
เกิดความเลื่อมใสในพระพุทธศาสนายิ่งขึ้นไป จึงถวายบังคม
พระบรมศาสดาแล้วเหาะขึ้นสู่อากาศสูง ๗ ชั่วลำตาล เล่าเรื่อง
กุศลผลบุญที่ได้ทําไว้ในอดีต ให้มหาชนฟังว่า
*ในสมัยของพระวิปัสสีพุทธเจ้า ท่านได้ตั้งใจทำทาน
รักษาศีลและเจริญภาวนามิได้ขาด นอกจากนี้ยังได้ทําหน้าที่
กัลยาณมิตร ชักชวนคนอื่นให้มาทําทาน รักษาศีลและปฏิบัติ
ธรรมอยู่เป็นประจําอีกด้วย ท่านขวนขวายชักชวนเพื่อนบ้านให้
มาทำความดี โดยมิได้ว่างเว้นเลยแม้แต่วันเดียว แล้วยังป่าว
ประกาศคุณของพระรัตนตรัยว่า “พระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งที่ระลึก
อันสูงสุด สิ่งอื่นที่จะเป็นที่พึ่งที่ระลึกยิ่งไปกว่านี้ ไม่มีอีกแล้ว
ขอให้ท่านทั้งหลายจงยึดเอาพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งเถิด”
พระราชาทรงสดับเสียงการชักชวนมหาชน ให้มาทำ
ความดีอย่างท่าน จึงมีรับสั่งให้เข้าเฝ้า เมื่อทรงทราบถึง ความ
ตั้งใจอันดีงามของท่านแล้ว พระองค์ทรงเกิดความเลื่อมใส
*มก. เรื่องสันตติอำมาตย์ เล่ม ๔๒ หน้า ๑๑๖