พระบรมศาสดาและการปรินิพพาน : หน้า 427/584

Bะเพื่อประช ผู้นำบุญของโลก ๔๒๖ จากนั้นท่านได้พิจารณาดูสังขารของตนเอง ก็รู้ว่าจะ ต้องปรินิพพานในวันนี้แล้ว จึงกราบทูลลาพระบรมศาสดาเพื่อ ปรินิพพาน แต่ก่อนที่จะปรินิพพาน ท่านปรารถนาให้มหาชน เกิดความเลื่อมใสในพระพุทธศาสนายิ่งขึ้นไป จึงถวายบังคม พระบรมศาสดาแล้วเหาะขึ้นสู่อากาศสูง ๗ ชั่วลำตาล เล่าเรื่อง กุศลผลบุญที่ได้ทําไว้ในอดีต ให้มหาชนฟังว่า *ในสมัยของพระวิปัสสีพุทธเจ้า ท่านได้ตั้งใจทำทาน รักษาศีลและเจริญภาวนามิได้ขาด นอกจากนี้ยังได้ทําหน้าที่ กัลยาณมิตร ชักชวนคนอื่นให้มาทําทาน รักษาศีลและปฏิบัติ ธรรมอยู่เป็นประจําอีกด้วย ท่านขวนขวายชักชวนเพื่อนบ้านให้ มาทำความดี โดยมิได้ว่างเว้นเลยแม้แต่วันเดียว แล้วยังป่าว ประกาศคุณของพระรัตนตรัยว่า “พระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งที่ระลึก อันสูงสุด สิ่งอื่นที่จะเป็นที่พึ่งที่ระลึกยิ่งไปกว่านี้ ไม่มีอีกแล้ว ขอให้ท่านทั้งหลายจงยึดเอาพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งเถิด” พระราชาทรงสดับเสียงการชักชวนมหาชน ให้มาทำ ความดีอย่างท่าน จึงมีรับสั่งให้เข้าเฝ้า เมื่อทรงทราบถึง ความ ตั้งใจอันดีงามของท่านแล้ว พระองค์ทรงเกิดความเลื่อมใส *มก. เรื่องสันตติอำมาตย์ เล่ม ๔๒ หน้า ๑๑๖