ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 297/584

ธรรมะเพื่อประชา ปัญญา พิชิตปัญหา ២៩៦ ลูบคลำาหนังวานรเฉยๆ พระราชาจึงตรัสถามว่า “ท่านผู้เจริญ ท่านไม่ยอมพูดจากับข้าพเจ้า มัวแต่ลูบคลำหนังวานร หนัง วานรนี้มีอุปการะมากกว่าข้าพเจ้าใช่ไหม” พระโพธิสัตว์ทูลว่า “เป็นเช่นนั้นมหาบพิตร วานรนี้ มีอุปการะต่อเรามาก เรานั่งบน หลังของมันเที่ยวไปวานรนี้นำหม้อน้ำมาให้แก่เรากวาดที่อยู่ให้เรา ได้ทําอภิสมาจาริกวัตรปฏิบัติแก่เราอยู่เสมอ แต่เราได้กินเนื้อ ของมันเสียแล้ว เอาหนังตากให้แห้งไว้ปูนั่งบ้าง ปูนอนบ้าง” การที่พระโพธิสัตว์นั้นกล่าวว่า ได้นั่งบนหลังของวานร เพราะท่านเคยนุ่งห่มหนังของมัน ทีกล่าวว่า วานรน่าหม้อน้ามา ให้ เพราะท่านเอาหนังของมันพาดบนบ่าแล้วแบกหม้อน้ำ ที่ กล่าวว่า มันกวาดที่อยู่ให้ เพราะท่านเคยเอาหนังนั้นปัดพื้นให้ สะอาด ที่ท่านกล่าวว่า เราได้กินเนื้อของมันเสียแล้ว เพราะมี คนฆ่าเอาเนื้อของมันมาให้ท่านฉัน นี่เป็นคำพูดที่มีความหมาย แฝงนัยไว้ ซึ่งความจริงแล้ว ท่านไม่ได้กล่าวโกหก หรือเป็น คนอกตัญญูเลย แต่พวกอำมาตย์ได้ฟังแล้ว มีปัญญาไตร่ตรองตามไม่ทัน ก็เข้าใจกันว่า ท่านทำปาณาติบาตแล้ว พากันหัวเราะเยาะว่า “ท่านทั้งหลาย จงดูการกระทำของบรรพชิตรูปนี้เถิด บรรพชิต นี้ฆ่าลิงกินเสียแล้ว แล้วยังถือเอาหนังเที่ยวไปอีก”