ธรรมะเพื่อประช : หน้า 349/584

ธรรมะเพื่อประช ศิลปะในการดำรงชีวิต ៣៤៨ เพราะความตายจะไม่มาถึง มิได้มี วันคืนย่อมล่วงเลยไป ชีวิตก็กระชั้นเข้าไปสู่ความตาย อายุของสัตว์ทั้งหลายย่อม สิ้นไป เหมือนน้ำในแม่น้ำน้อยย่อมสิ้นไป ฉะนั้น” คนเราเกิดมาต้องใช้ชีวิตให้คุ้มค่า เนื่องจากเรามีเวลา เหลืออยู่ในโลกนี้ไม่นานนัก วัยของเราต่างค่อยๆ เสื่อมร่วงโรย ไปตามลำดับ ในที่สุดก็ต้องจากโลกนี้ไป เมื่อถึงวันนั้นเราจะเอา อะไรติดตัวไปไม่ได้ นอกจากบุญและบาป ที่ได้กระทำไว้ในตอน ที่ยังมีชีวิตอยู่เท่านั้น กายมนุษย์นี้จึงสำคัญที่สุด ที่จะทำความดี ได้เต็มที่ เพื่อสร้างบุญบารมีติดตัวเราไปในภพเบื้องหน้า กายอื่น สร้างบุญบารมีไม่ได้ เป็นกายที่มีไว้เสวยผลของบุญและบาป ส่วนกายมนุษย์นี้มีไว้สร้างบุญ ไม่ใช่มีไว้เสวยบุญ เพราะฉะนั้น เมื่อเราได้กายนี้มาแล้ว ต้องรู้จักใช้ รู้จัก ฉลาดในการด้ารงชีวิตบนเส้นทางแห่งความดี หมั่นบ่าเพ็ญบุญ เกื้อหนุนหน้าที่การงาน ประกอบสัมมาอาชีวะควบคู่กับการมี พระรัตนตรัยภายในเป็นที่พึ่งที่ระลึก ชีวิตจึงจะปลอดภัยและมี คุณค่า จะประสบความสําเร็จในชีวิตทั้งทางโลกและทางธรรม หากเรานําเนินชีวิตผิดพลาด แม้ช่วงเวลาเพียงสั้นๆ ก็อาจมี สิทธิ์ไปอบายได้ ในทางตรงกันข้าม แม้ช่วงเวลาสั้นๆ ที่เรา ทำความดีอย่างเต็มที่เพียงแค่ ๓ เดือน ก็จะได้เพื่อนแท้ไปสวรรค์